A thua inthin hlakhai, Lalpa thu hi hre ro, “In unau, nangni theidatu le ka hming leia nangni hnawt suoktuhai cheu chun, ‘In lâwmna kan hmu theina dingin Lalpa chu sukropuiin um raw se,’ an ti a, nisienlakhawm, inzak lem tâng an tih.
Nisienlakhawm, chuong po po tlung hma chun, man an ti cheu a, inkhâwmna ina mihai le intângna ina mihai kuoma ṭhuoiin suknawmnâng an ti cheu, keia hmingin lalhai le hotuhai hmaah ṭhuoi an ti cheu.
Mi dang tukhawm la thaw ngailo thilhai anni lai thaw ni naw lang chu, suol an nei naw ding bah. Nisienlakhawm, tuhin chu an hmu ta a, chuongsa khawm chun kei le ka Pa an mi theida ve ve tah a nih.
Chun, anni chun a kuomah, “I pa khâwlai am?” an ti a. Isûn “Nangnîn kei in mi hriet nawh, ka Pa khawm in hriet nawh; kei mi hrie ni unla chu, ka Pa khawm hrieng in tih,” a ta.
nangnîn ama in hriet si nawh; kei ruok chun ama ka hriet; ‘Ama ka hriet nawh,’ ti lang nangni anga khêlhlip bawk nîng ka tih; chuongchun, ama ka hriet a, a thu khawm ka zâwm hlak.
Ka lêng malama, chibai in ibûkhai ka en laiin, maichâm pakhat, a chungah, ‘HRIET NAW PATHIEN TA DING,’ tia ziek ka hmu a nih. Chuongchun, hre lova chibai in ibûk hlak kha, ama thu chu ka hril cheu a ni hi.
Ngai ta u, Pain a mi hmangaina chu a va nasa de! “Pathien nauahai,” a mîn bûk ta chu; chuong ang chu ei ni hrim a nih. Hi hi lei hin khawvêlin a mi hriet naw a nih, ama chu an hriet naw leiin.