21 Isûn chuong anga a hril zo chun, a lungrilin a lunginzîng a, “Titakzetin, titakzetin ka hril cheu hi, nangni laia mi pakhatin mîn mantir a tih,” a ta, ân hriettir ta a.
Chun, an lungril ngar zie chu pawitipêk bêk bêkin, lungsen puma anni a en vêl hnungin, chu mipa kuoma chun, “I kut phar rawh,” a ta. Chun, a hang phar dawk a, a kut chu a dam ta a.
“Tuhin ka lungril a lunginzîng, ieng am hril ka ta aw? ‘Pa, hi huna inthawk hin mi sanhim rawh,’ ka ti ding am a nih? Ti lo e, hi ding lei taka hi, hi huna hi hung ka nih,
In rênga thu ka hril nawh; ka ithlang hai chu ka hriet, nisienlakhawm, chu chu, ‘Ka bei fatu chun, A kekhawng chu ka chungah ân let tah,’ ti Pathien Lekha Thu kha a hung tlung theina dingin a nih.
Anni chu eini laia inthawkin an suok a, nisienlakhawm, eini mi tak an ni nawh; eini mi tak ni hai sienla, eini kuomah an um ve pei ding a ni si a. Nisienlakhawm, an rêngin eini mi tak an ni naw vawng ti ân lang fel theina dingin an mi suoksan ta a nih.