Chuong niahai chun mihai chun an tangka milimhai le an rângkachak milimhai, biek dinga an insiem- pêkhai chu, buikelet kuoma le bâk kuoma chun pei an ta,
Chun, in tangka milim siem, tangkaruoa cheina le in rângkachak milim sung, rângkachak tuia inluon- na chu, suksieng in ta, thil pawrche angin pei tâng in tih; a kuoma chun, “Fe hmang dai rawh,” tîng in tih.
Nangni khawm chuong ang takin puo tieng chun, mihriem mit- hmua chun feltakin in inlang hlak, in sûng tienga ruok chun vervêkna le suolnain in sip sih a.
Chu sûnga mipui sâng tamtak insir nuk nuk khawp hiel an hung inkhâwm chun, Isûn a hmasatakin a închûktirhai kuomah, “Pharisaihai chawl, vervêknaa in- thawk chun fîmkhur ro.
Mâni mita tlungpûm um chu hmu si loin, i unau kuomah, ‘Unau, i mita hmawl hlek um kha mîn lâk dawk tir rawh,’ iengtin am i ti thei a? Mi vervêk! i mita inthawkin tlung- pûm kha la dawk hmasa rawh, chuongchun, i unau mita inthawka hmawl hlek lâk dawk ding chu fietakin hmu thei i tih.
Ka hung phaa ieng amani tiin ka dit angin hung hmu naw rawi ka ti cheu a, kei khawm in dit angin mi hmu naw rawi in tih, ti le, ieng amani tiin, inhalnahai, inthîknahai, lung- sennahai, inkhingnahai, inrêlnahai, inberua thu lâknahai, inngaihlut taluotnahai, buoinahai hung um rawi a tih ti le;
Chuongchun, chuong ang lâwma tam, mi thlîrtuhai in- huol vêla ei um leiin, a mi sukhnawk taphawt le suol einia kawp tlat chu sie thla vêng ei ta, ei hmaa intlânsiekna uma hin seltakin tlân pei ei tiu.
Unauhai, inhrilse tuo naw ro. Tûkhawmin a unau a hrilsietin amanih, a unau a sawisêlin amanih, Dân a hrilsietin Dân a sawisêl a nih; nisienlakhawm, Dân i sawisêl chun Dân zâwmtu i ni nawh a, rorêltu i ni lem.