तेबे राजा आपलो उजा बाटे चो बितामन ले बलेदे, ‘हे मोचो बुआ चो धन्य लोगमन, ईआ, हुन राज चो अधिकारी होऊन जाआ, जोन जगत चो मुर ले तुमचो काजे तिआर करा गेली से।
जिदलदाय हुन हुता ले निकरून भाती बाट ने जाते रलो, तेबे गोटक माने हुनचो लगे पराते-पराते ईलो, आउर हुनचो पुरे मांडी टेकुन भाती हुनचो ले पचारलो, “हे बड़ीया गुरू, अमर जीवना चो हकदार होतो काजे मय काय करेंदे?”
ऐई कारन बायदा बिश्वास थाने टिकली से कि अनुग्रह चो रीति थाने होओ, कि हुन हुनचो सपाय बंशमन चो काजे जमखम होओ, ना कि मात्र हुनचो काजे जोन नियम बिता आय मान्तर हुनचो काजे बले जोन अब्राहाम चो समान बिश्वास बिता आत; हुनी तो आमी सपाय चो बुआ आय,
तेबले बले ऐ जानुन भाती कि माने नियम चो काममन ले नाई, मान्तर मात्र ईशु मसीह चो उपरे बिश्वास करतोर लागुन धरमी ठेबु आय, आमी खुद बले मसीह ईशु उपरे बिश्वास करलु कि आमी नियम चो काममन ले नाई, मान्तर मसीह उपरे बिश्वास करतोर ले धरमी ठेबलु; ऐईकाजे कि नियम चो काममन ले कोनी जीव धरमी नी ठेबे दे।
बिश्वास ची ले नूह हुन गोठमन चो बारे ने जोन हुन समया दका नी पड़ते रली, धमकी पाऊन भाती भक्ति चो संगे आपलो घरलोगमन चो बचाव काजे जाहाज बनालो, आउर हुनचो दुवारा हुन संवसार के दोषी ठेबालो; आउर हुन धरम चो हकदार होलो जोन बिश्वास ले होऊ आय।
बिश्वास ची ले हुन बायदा करलो बिती देश ने, दुसर देश ने परदेशी चो असन, रऊन भाती इसाक आउर याकूब संगे, जोन हुनचो संगे हुनी बायदा चो हकदार रवत, तम्बूमन ने वास करला।
हे मोचो लाड़रा भाईमन, सुना। काय माहापुरू ऐ जगत चो कंगालमन के नी चुनलो कि बिश्वास ने सवकारी आउर हुन राज चो हकदार हुआ, जेचो बायदा हुन हुनमन ले करलो से जोन हुनचो ले मया संगाय सोत?