14 आउर चारो परानीमन आमीन बल्ला, आउर सियानमन घसरुन भाती पाँय पढ़ला।
14 अर चारी जीव हुन न आमीन कय्हो, अर सियाना न गिढ़ ख पाय पढ़ियो।
नाहले अगर तुय आत्मा ची ले धन्यबाद कर से, तेबे फेर अगिआनी तुचो धन्यबाद थाने आमीन कसन बले दे? कसनबल्लोने हुन तो नी जाने कि तुय काय बोल सीस?
तेबे चोबिसों सियानमन आउर चारो परानीमन घसरुन भाती माहापुरू के पाँय पढ़ला, जोन सिंघासन थाने बसुन रये, आउर बललो, “आमीन! हाल्लेलुय्याह!”
हुन सिंघासन चो चारो बाटे चोबिस सिंघासन आसे; आउर ऐ सिंघासनमन उपरे चोबिस सियानमन पंडरी फटीई पिन्दुन भाती बसला से, आउर हुनमन चो मुण्डमन थाने सोना चो मुकुट आसे।
आउर हुन सिंघासन चो पुरे माना बिल्लोर चो समान कांच चो असन समुन्द आसे। सिंघासन चो मन्जारे आउर सिंघासन चो चारो बाटे चार परानी आसोत, जेचो पुरे पाटे आँईक ची आँईकमन आसे।
जिदलदाय मय दकले, तेबे हुन सिंघासन आउर हुन परानीमन आउर हुन सियानमन चो चारो बाटे खुबे असन सरग दूतमन चो शब्द सुनले, जेचो गेनती लाखो आउर करोड़ो चो रली,
तेबे मय हुन सिंघासन आउर चारो परानीमन आउर हुन सियानमन चो मंजी ने, माना गोटक पुजा करलो बिती मेमना उबलोर दकले। हुनचो सात सींग आउर सात आँईकमन रली, ऐ माहापुरू चो सातो आत्मामन आत जोन पुईतराय धरतनी थाने पटाया गेलीसे।
जिदलदाय हुन किताब के धरलो, तेबे हुन चारो परानी आउर चोबिसों सियानमन हुन मेमना चो पुरे घसरुन पढ़ला। हुनमन थानले हरकोनी चो हाथ ने बीणा आउर धुप, जोन पवितर लोगमन चो पारथनामन आय, ले भरलो बिती सोना चो बटका रवत।
“आमीन! आमचो माहापुरू चो स्तुति आउर महिमा आउर गिआन आउर धन्यबाद आउर ईजीत आउर सामरत आउर शक्ति जुग-जुग बनुन रओ। आमीन!”