7 ऐईकाजे अगर तुय मोके जुहार कर से, तेबे ऐ सपाय तुचो होऊन जाय दे।”
7 ऐका लाने यदि तू मो ख पाय पढ़े तो यु सब तोरो हो जाएगो।”
आउर हुन घर ने अमरून भाती हुन पिला के हुनचो आया मरियम चो संगे दकला, आउर पाटा पडुन भाती पिला के जुहार करला, आउर आपलो-आपलो थयला खोलुन भाती हुनके सोना, आउर लोबान, आउर बास बिती तेल चो भेट चेगाला।
आउर ईशु चो पाँयमन थाने पाटा पडुन घसरुन भाती हुनचो धन्यबाद करूक मुरयालो; आउर हुन सामरी रये।
आउर हुनचो ले बल्लो, “मय ऐ सपाय अधिकार, आउर ऐ मन चो धनमाल तुके देयें दें, कसनबल्लोने हुन मोके सोपाय गेली से, आउर जेके मनकरू आंय हुनी के देऊन देऊ आंय।
ईशु हुनके जबाप दिलो, “लिकलोर आसे: ‘तुय परबु आपलो माहापुरू के जुहार कर; आउर मात्र हुनचेई उपास कर’।”
हुन ईशु के दकुन भाती चिचयालो आउर हुनचो पुरे घसरुन भाती जोर ले बल्लो, “हे परमपरधान माहापुरू चो बेटा ईशु! मोके तुचो ले काय काम? मय तुचो ले गुहार करें से, मोके दुक नी देस।”
मय हुनी यूहन्ना आय, जोन ये गोठमन सुनते आउर दकते रलो। जिदलदाय मय सुनले आउर दकले, तेबे जोन सरगदूत मोके ऐ गोठमन दकाते रलो, मय हुनचो पाँयमन थाने पाँय पढ़तो काजे घसरुन पढ़ले।
तेबे चोबिसों सियानमन सिंघासन थाने बसतो बितामन चो पुरे घसरुन पढ़दे, आउर हुनके जोन जुग-जुग जीव आसे जुहार करदे; आउर हुनमन आपलो-आपलो मुकुट सिंघासन चो पुरे ऐ बोलुन भाती डालुन देदे,
जिदलदाय हुन किताब के धरलो, तेबे हुन चारो परानी आउर चोबिसों सियानमन हुन मेमना चो पुरे घसरुन पढ़ला। हुनमन थानले हरकोनी चो हाथ ने बीणा आउर धुप, जोन पवितर लोगमन चो पारथनामन आय, ले भरलो बिती सोना चो बटका रवत।