51 ऐ थाने ईशु बल्लो, “ऐबे रऊक दिआस।” आउर हुनचो कान छिंऊन भाती हुनके अच्छा करलो।
51 ये पर यीसु न कय्हो, “अब सब करो।” अर ओको कान छू ख ओ ख चोक्खो करियो।
आउर हुनमन थानले गोटक माहायाजक चो दास उपरे खंडा चलाऊन भाती हुनचो उजा कान काट लो।
तेबे ईशु परधान याजकमन आउर मंदिर चो पाहारा रऊमन चो सरदारमन आउर पुरनिमन ले, जोन हुनचो उपरे ऐते रवत, बल्लो, “काय तुमी मोके डाकु जानुन भाती खंडामन आउर ठेंगामन धरून भाती निकरलासास?
जिदलदाय मय हुनमन चो संगे रये, तेबे मय तुचो हुन नाव ले, जोन तुय मोके दिली सीस हुनचो राका करले। मय हुनचो राका जागा करले, आउर बिनाश चो बेटा के छांडुन हुनमन थानले कोनी नष्ट नी होला, ऐईकाजे कि पवितर शास्त्र ने जोन बोला गेली हुन पुरा होओ।
मान्तर पौलुस जोर ले हाग देऊन भाती बल्लो, “आपन खुद के काई हानि नी पोंचाव, कसनबल्लोने आमी सपाय ऐथाय आंसु।”
खराप ले नी हारा, मान्तर अच्छा ले खराप के जीता।
मय हुनी पौलुस जोन तुमचो पुरे सोज आंय मान्तर पाट पाटे तुमचो बाटे साआस करू आंय, तुमके मसीह चो नम्रता आउर कोमलता चो कारन समजायें से।