फसह चो परब ले पयले, जिदलदाय ईशु जानलो कि मोचो हुन घड़ी ऐऊन अमरली से कि जगत छांडुन भाती बुआ चो लगे जायें दें, तेबे आपलो लोगमन ले जोन जगत ने रवत जसन मया हुन संगाते रये, आखरी ले असने ची मया संगाते रलो।
हुनमन हुनचो ले बल्ला, “हे बायले लेकी, तुय केंव गागे सीस?” हुन हुनमन ले बल्ली, “हुनमन मोचो परबु के उठाऊन धरून गेला आउर मय नी जाने कि हुनके काहां संगाला से।”