21 ऐचो पाचे मय सीरिया आउर किलिकिया चो परगनमन ने ईले।
21 ऐको बाद मी सीरिया अर किलिकिया को सिवाना म आयो।
आउर सपाय सीरिया देश ने हुनचो किरती फयलुन गेली; आउर लोग सपाय बेमारीमन के, जोन नाना परकार चो बेमारमन आउर दुखमन ने पडु रवत, आउर जोनमन ने दुष्टआत्मामन रली आउर बापुर बितामन आउर लकवा चो रोगाहामन के हुनचो लगे आनला आउर हुन हुनमन के चेंगा करलो।
अन्ताकिया चो कलीसिया ने कितलो अगम गिआनी आउर उपदेशक रवत; जसन बरनबास आउर शिमोन जोन नीगर बलाया जाऊ आय; आउर लुकियुस कुरेनी, आउर चवथा देश चो राजा हेरोदेस चो पोसवा भाई मनाहेम, आउर शाऊल।
हुनमन-हुनमन चो हाथे ऐ लिकुन पठाला: “अन्ताकिया आउर सीरिया आउर किलिकिया चो रतो बिता भाईमन के जोन दुसर जातिमन थानले आत, पठालोबिता आउर सियान भाईमन चो जुहार।”
आउर हुन कलीसियामन के थीर करते-करते सीरिया आउर किलिकिया ले होते-होते निकरलो।
पौलुस खुबे दिन ले हुता रलो। फेर भाईमन ले बिदा होऊन भाती किंख्रीया ने ऐईकाजे मुण्ड खुरालो, कसनबल्लोने हुन बर मांगु रलो, आउर जाहाज उपरे सीरिया ने जाते गेलो आउर हुनचो संगे प्रिसकिला आउर अकविला रवत।
जिदलदाय साइप्रस दका दिली, तेबे आमी हुनके डेबरी हाथ छांडलु, आउर सीरिया बाटे जाऊन भाती सूर ने उतरलु; कसनबल्लोने हुता जाहाज चो माल उतरातोर रली।
पौलुस बल्लो, “मय तो तरसुस चो यहूदी माने आंय! किलिकिया चो नामचीन नंगर चो रतो बिता आंय। मय तुचो ले बिनती करें से कि मोके लोगमन ले गोठयाऊक देस।”
“मय तो यहूदी माने आंय, जोन किलिकिया चो तरसुस ने जनम ले; मान्तर ऐ नंगर ने गमलीएल चो पाँयमन चो लगे बसुन भाती पड़ाया गेले, आउर बुआ दादीमन चो नियम चो ठीक रीति थाने सिकाया गेले; आउर माहापुरू चो काजे असन बाय लगाऊन रले, जसन तुमी सपाय आजी लगालासास।”
हुन चिठ्ठी पढुन भाती पचारलो, “ऐ कोन परगन चो आय?”
तेबे हुन आराधना घर थानले जोन लिबिरतीनमन चो बलाया जाते रली, आउर कुरेनी आउर सिकन्दरिया आउर किलिकिया आउर आसिया चो लोगमन थानले कितलो झान उठून भाती स्तिफनुस ले बहस करूक मुरयाला।
ऐ जानुन भाती भाई हुनके कैसरिया धरून आनलो, आउर तरसुस बाटे पटाऊन दिलो।