2 धरतनी थानो चो नाई मान्तर सरग चो तीजमन ने धिआन लगाहा,
2 तुम दुनिया की नी, स्वर्ग की चिज हुन कि चिन्ता किया करो।
हुन उलटुन भाती पतरस ले बल्लो, “हे शयतान, मोचो पुरे ले दूर हो! तुय मोचो काजे ठोकर चो कारन आस; कसनबल्लोने तुय माहापुरू चो गोठमन थाने नाई, मान्तर मानेमन चो गोठमन थाने मन लगाऊ आस।”
“आपलो काजे धरतनी ने धन रूंडा नी करा, जोन थाने कीड़ा आउर काई नशाऊ आत, आउर जोन थाने चोर सेंध लगाऊ आत आउर चोरू आत।
आउर हुन हुनमन ले बल्लो, “तिआर राहा, आउर सपाय परकार चो लोभ ले आपन खुद के बचाऊन संगाआ; कसनबल्लोने कोचीई जीवना हुनचो धन-माल चो खुबे होलोर ले नी होये।”
ऐईकाजे जिदलदाय तुमी अधरम चो धन ने सत नी ठेबले, तेबे सत धन तुमके कोन सोपे दे?
कसनबल्लोने मय दुनो चो मंजी ओट ने लटकले से; जीव तो चाहाय से कि देंह के छांडुन मसीह चो लगे जाऊन रयेंदे, कसनबल्लोने ऐ खुबे ची नुकु आय,
मान्तर जिदलदाय तुमी मसीह चो संगे जिआय गेलास, तेबे सरग चो तीजमन चो खोज ने राहा, जाहां मसीह हाजिर आसे आउर माहापुरू चो उजा पाट बसलो से।
ऐईकाजे आपलो हुन धड़मन के मारून दिआस जोन धरतनी थाने आसे, बल्लोने बेबीचार, अशुद्धता, खराप बिचारमन खराप लालच आउर लोभ के जोन मुरती पुजा चो बराबर आय।