16 मान्तर अशुद्ध गोठ ले बाचुन रा कसनबल्लोने असन लोग आउर बले अभक्ति ने बड़ते जादे,
16 पर असुध्द बकवाद से बचा रह, काहेकि असा अदमी अर भी अभक्ति म बढ़ते जाएगे,
धोका नी खाआ, “खराप संगत अच्छा आचरन के नशान देऊ आय।”
तुमचो घमण्ड करतोर अच्छा नुआय; काय तुमी नी जानास कि खिन्डिक असन खमीर पुईतराय चटकलो बिती आंटा के खमीर करून देऊ आय।
ऐ जानुन भाती कि नियम धरमी जन चो काजे नुआय मान्तर अधरमीमन, निरंगकुसमन, भक्तिहिनमन, पापीमन अपवितर आउर अशुद्ध मानेमन, आया बुआ चो घात करतो बितामन, हत्यारामन,
मान्तर अशुद्ध आउर डोकरीमन चो असन कहनीमन ले अलग रा; आउर भक्ति चो साधना कर।
हे तीमुथियुस, ऐ अमानत चो राका कर; आउर जोन गिआन के गिआन बोलतोर ची भुल आय, हुनचो अशुद्ध बकवास आउर बिरूद चो गोठमन ले अनजान रा।
ऐ गोठमन चो सुद्धि हुनमन के दियाव आउर परबु चो पुरे जनाऊन देस कि शब्दमन थाने हेर-फेर नी करोत, जेचो ले काई लाब नी होये मान्तर सुनतो बितामन नसुन जाऊ आत।
अगर कोनी आपन खुद के ऐ मन ले शुद्ध करे दे, तेबे हुन ईजीत चो बरतन आउर पवितर ठेबे दे; आउर मालिक चो काम ऐये दे आउर हर बड़ीया काम चो काजे तिआर होयेदे।
मान्तर दुष्ट आउर गोठ ने फासतो बितामन धोका देते आउर धोका खाते नशते जादे।
ऐ मन चो मुंह बन्द करतोर आसे। ऐ लोग नीच कमाई चो काजे गलत गोठमन सिकाऊन भाती घर चो घर नसाऊन देऊ आत।
आउर यहूदिमन चो कथा कहनीमन आउर हुन मानेमन चो हुकुममन थाने मन नी लगा ओत, जोन सत ले भटकुन जाऊ आत।
मान्तर मुरूकता चो गोठ बात मन, आउर बंसावलीमन, आउर बिरूद आउर झगड़ामन ले जोन नियम चो बारे ने होओ, बाचुन रा; कसनबल्लोने हुनमन बीना फल आउर फकाहा आत।
धिआन ले दकते राहा, असन नी होओ कि कोनी माहापुरू चो अनुग्रह ले लापी रऊन जाओ, नाहले कोनी पीता चेर फुटुन भाती दुख देओ, आउर हुनचो लागुन खुबे असन लोग अशुद्ध होऊन जाओत।
हुनमन फकाहा घमण्ड चो गोठमन करून-करून भाती ढीलाढाला चो काममन चो दुवारा, हुन लोगमन के देंह चो मनमानीमन ने फसाऊन धरू आत जोन भुलकलो लोगमन थानले ऐबे ची निकरे सोत।
खुबे असन हुनमन चो असन ढीलाढाला कर दे, जेचो लागुन सत चो बाट चो निन्दा करा जाय दे।
हुन चिनामन चो लागुन, जोनमन के हुन पशु चो पुरे दकातोर अधिकार हुनके दिया जाऊ रली, हुन धरतनी चो रतो लोगमन के भरमाते रये आउर धरतनी चो रतो बितामन ले बोलते रये कि जोन पशु चो तलवार पाऊ रये हुन जीवलो से, हुनचो मुरती बनाहा।
मय हुनचो मुण्डमन थानले गोटक थाने असन भारी घाव होलोर दकले माना हुन मरतो थाने आसे, फेर हुनचो परान घातक घाव अच्छा होऊन गेली, आउर सपाय धरतनी चो लोग हुन पशु चो पाट-पाट भक्यान भाती गेला।