मान्तर जिदलदाय खिन्डिक लोगमन कटर होऊन भाती हुनचो नी मानला मान्तर लोगमन चो पुरे ऐ बाट के खराप बोलुक मुरयाला, तेबे हुन हुनमन के छांडुन दिलो आउर चेलामन के अलगाऊन दिलो, आउर रोजे दिना तुरन्नुस चो गिआनगुड़ी ने गोठ बात करते रलो।
मान्तर ऐ लोग निरबुद्धि पशुमन ची असन आत, जोन धराय होतोर आउर नाश होतो काजे उपजास होला से; आउर जोन गोठमन के जानोत ची नाई हुनचो बारे ने दुसर के अच्छा खराप बोलु आत, हुनमन आपलो कुआलो बिती ने खुदे ची कुऊन जादे।
कसनबल्लोने कितलो असन माने खुसराय आमचो ने ऐऊन मिसला से, जोनमन ले ऐ डण्ड चो चरचा जुना समया ने पयले ची ले लिका जाऊ रये: ऐ भक्तिहीन आत, आउर आमचो माहापुरू चो अनुग्रह के ढीला-ढाला ने पलटून देऊ आत, आउर आमचो गोटक मात्र मालिक आउर परबु ईशु मसीह चो इन्कार करू आत।
हुन चिनामन चो लागुन, जोनमन के हुन पशु चो पुरे दकातोर अधिकार हुनके दिया जाऊ रली, हुन धरतनी चो रतो लोगमन के भरमाते रये आउर धरतनी चो रतो बितामन ले बोलते रये कि जोन पशु चो तलवार पाऊ रये हुन जीवलो से, हुनचो मुरती बनाहा।