16 सदा हरिक ने राहा।
16 हमेसा खुस रैयनो।
तेबे हरिक आउर उदुम हुआ, कसनबल्लोने तुमचो काजे सरग ने बड़े ईनाम आसे। ऐईकाजे कि हुनमन हुन अगम गिआनीमन के जोन तुमचो ले पयले रवत ऐई रीति ले कन्दराऊ रला।
तेबले बले ऐचो ले खुशी नी हुआ कि आत्मा तुमचो वश ने आसे, मान्तर ऐचो ले खुशी हुआ कि तुमचो नाव सरग ने लिकलोर आसे।”
तेबे हुनमन हुनचो ले बल्ला, “हे परबु, ऐ रोटी आमके हरमेशा दिया कर।”
आशा ने हरिक राआ; कलेश ने थीर राआ; पारथना ने हरमेशा लगु राआ।
दुक करतो बितामन चो असन आत, मान्तर हरमेशा हरिक करू आत; कंगालमन चो असन आत, मान्तर खुबेमन के सवकार बनान देऊ आत; असन आत जसन आमचो लगे काई निआय तेबले बले सपाय काई संगाऊ आत।
परबु ने हरमेशा हरिक राआ; मय फेर बलेंसें, हरिक ने राआ।