5 मान्तर हुनमन हुनके जोन जीवता आउर मरलो बितामन चो नियाय करतो के तिआर आसोत, लेखा देदे।
5 पर वी ओ ख जे जिन्दो हुन अर मरो भयो ख न्याव करन ख तैयार हैं, हिसाब दे हे।
आउर मय तुमचो ले बलेंसें कि जोन-जोन बेकार गोठमन मानेमन बोल दे, नियाय चो दिने हुनमन सपाय झान हुन गोठ चो लेखा देदे।
आउर हुन हुनके हाग देउन भाती बल्लो, ‘ऐ काय आय जोन मय तुचो बारे ने सुने से? आपलो भण्डारीपन चो हिसाब देस, कसनबल्लोने तुय अदायं ले भण्डारी नी रऊक सकीस।’
आउर हुन आमके हुकुम दिलो कि लोगमन ने परचार करा आउर गोहई दिआस, कि ऐ हुनी आय जोन के माहापुरू जीवता आउर मरलो बितामन चो नियायी ठेबालो से।
“कसनबल्लोने हुन गोटक दिन ठेबालो से, जोन थाने हुन-हुन माने चो बाटले धरम ले जगत चो नियाय करे दे, जोन के हुन ठेबालो से, आउर हुनके मरलो बितामन थानले जिआऊन भाती ऐ गोठ सपाय उपरे परकट करून दिलो से।”
कसनबल्लोने मसीह ऐईकाजे मरलो आउर जीव बल्ले उठलो कि हुन मरलो बितामन चो आउर जीव रलो बितामन चो दुनो चो परबु होओ।
माहापुरू आउर मसीह ईशु के गोहई करून जोन जीवतामन आउर मरलो बितामन चो नियाय करे दे, आउर हुनचो परकट होतोर आउर राज चो सुद्धि दियाऊन भाती मय तुके हुकुम देयें से
हे भाईमन, गोटक दुसर उपरे दोष नी लगाहा, बल्ले तुमी दोषी नी ठेबा; दका, हाकिम दुआर थाने उबा आसे।