ऐ सपाय बिश्वास ची चो दसा ने मरला; आउर हुन बायदा करलो बिती तीजमन नी पावला, मान्तर हुनमन के दूर ले दकुन भाती हरिक होला आउर मानला कि आमी धरतनी थाने परदेशी आउर बाहरी आंव।
जोनमन हुन बितलो समया ने हुकुम नी मानला, जिदलदाय माहापुरू नूह चो दिनमन ने धीरज धरून भाती ठेबुन रये, आउर हुन जाहाज बनते रये, जोन थाने बसुन भाती खिन्डिक लोग बल्लोने आंट लोग पानी चो दुवारा बाचुन गेला।