Cun anih nih amah cu a thawh i, “Maw siangpahrang fapa, zeicahdah zing khat hnu zing khat na hmai lawng a chiat ko? Na ka chim lai lo maw?” tiah a ti. Anih nih, amah cu, “Ka unau Absalom far Tamar khi ka duh,” tiah a ti.
Cun siangpahrang nih khan a ka thawh i, “Zeicahdah na hmai a chiat? Na zawt fawn ṭung lo? Zeidang si loin, na lung chungin na ngaih a chia i a si ko hih,” tiah a ti. Cun kei cu ka thin a phang ngaingai.
Cun anih nih, “Ka sermi ka pathian hna le tlangbawi cu nan i lak i nan kal, zeidah ka ngeih ti kun? Cucaah zeitindah nannih nih, ‘Na zeidah a ti?’ tiah nan ka ti?” tiah a ti.
Cun a va Elkanah nih khan a sinah, “Hannah, zeicahdah na ṭah? Zeicahdah rawl ei na duh lo? Zeicahdah na thinlung a fah? Nangmah caah keimah cu fapa pahra nakin ka si deuh lo maw?” tiah a ti.