زَڢَنِيَ 3:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 نَثٜىٰ، لَلَّيْ مُتَنٜىٰنَ ذَاسُجِڟُواْرُواْنَ، ذَاسُ كَرْٻِ ڠَرَ، بَذَاسُ ڧَارَ كَوْ دَ حَنْكَلِنْسُبَ، دَغَ دُكَنْ أَبِنْدَ نَجَا مُسُ كُنّٜىٰ؞ عَمَّا سُكَڧَارَ يِنْ مَرْمَرِ سُڧَظَنْتَرْدَ أَيُّكَنْسُ؞ Faic an caibideil |
سَعَنً إِرْمِيَ يَثٜىٰ وَ سَرْكِے صَدِڧِيَ «إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، اللَّهْ مَيْ ضُنْدُنَا، اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ، عَتَهَنْيَ طَيَ كَطَيْ ذَاكَ رَايُ، عِتَثٜىٰ سَيْ كَمِيڧَ كَنْكَ غَ دَتَّاوَنْ سَرْكِنْ بَابِيلَ؞ إِنْ كَيِ حَكَ، بَذَاعَ ڧُواْنٜىٰ وَنَّنْ بِرْنِ دَ وُتَابَ، كَيْ دَ عِيَلِنْكَ كُمَ ذَاكُ رَايُ؞