12 «كُو مُتَنٜىٰنْ إِتِيُواْڢِيَ كُمَ، ذَاعَ كَكَّشٜىٰكُ دَ تَكُواْبِنَ؞»
تَاشِ، يَا يَهْوٜىٰهْ! ڢُسْكَنْثِ أَبُواْكَنْ غَابَنَ دَ يَاڧِ، كَيِنَصَرَا عَكَنْسُ؞ دَغَ مُوغَيٜىٰ، ثٜىٰثٜىٰنِ دَ تَكُواْبِنْكَ؞
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، «كَيْتُوانْ أَسُّرِيَ! عِتَ ثٜىٰ سَنْدَنْ ڢُشِنَ نَحُكُنْثِ، سَنْدَنْ دُوكَ نٜىٰ أَ هَنُّونَ؞
سُنْ ڢِتُواْ دَغَ ڧَسَاشٜىٰ مَاسُ نِيسَ، دَغَ إِيَاكَرْ بَنْغُوانْ دُونِيَا؞ ثِكِنْ ڢُشِنْسَ يَهْوٜىٰهْ يَنَ ذُوَا دَ كَايَنْ يَاڧِ دُواْمِنْ يَهَلَّكَ دُكَنْ ڧَسَا؞
بَايَنْ شٜىٰكَرَا عُكُ سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَيِ مَغَنَ تَبَاكِنْ عِشَايَ ثٜىٰوَ «بَاوَنَ عِشَايَ يَيِ شٜىٰكَرَا عُكُ يَنَ تَڢِيَ ڟِرَرَ بَابُ تَاكَلْمَ عَڧَڢَاڢُنْسَ؞ وَنَّنْ عَلَمَ ثٜىٰ دَ ݣُوتَنْثِنْ غَرْغَطِنْ دَ ذَنْ كَٰوُاْ عَكَنْ مَصَرْ دَ إِتِيُواْڢِيَ؞
غَمَا نِنٜىٰ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكَ، مَيْ ڟَرْكِے نَ إِسْرَٰٓءِيلَ، كُمَ مَيْ ثٜىٰتُوانْكَ؞ نَبَادَ مَصَرْ أَبِنْ ڢَنْسَرْكَ، إِتِيُواْڢِيَ دَ سٜىٰبَ كُمَ أَمَيْمَكُوانْكَ؞
ذَنْ ڧَرْڢَڢَ حَنُّوَنْ سَرْكِنْ بَابِيلَ، إِنْكُمَ سَا تَكُواْبِنَ عَثِكِنْ حَنُّنْسَ؞ عَمَّا ذَنْ كَرْيَ حَنُّوَنْ ڢِرْعَوْنَ، ذَيْ يِ نِيشِ أَغَبَنْ سَرْكِنْ بَابِيلَ دَ نِشٜىٰ نِشٜىٰنْ مُتُمْ وَنْدَ عَكَيِ مَسَ رَوْنِنْ مُتُوَ؞