10 وَنَّنْ ذَيْ ذَمَ سَكَمَكُوانْ غِرْمَنْ كَنْسُ، سَبُواْدَ سُكَيِ رٜىٰنِ، سُكَ كُمَ بُغَ ڧِرْجِ، سُكَيِ غَابَادَ مُتَنٜىٰنْ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا؞
بَيْ يَرْدَ وَنِ يَدَنّٜىٰسُبَ، يَكُمَ ڟَاوَتَا وَ سَرَاكُنَ سَبُواْدَسُو،
سَبُواْدَ حَكَ مُوسَٰى دَ هَٰرُونَ سُكَ تَڢِے وُرِنْ ڢِرْعَوْنَ سُكَثٜىٰ مَسَ «إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِبْرَانِيَاوَا، ‹حَرْ يَوْشٜىٰ ذَاكَڧِے كَڧَسْڧَنْتَرْ دَ كَنْكَ أَغَرٜىٰنِ؟ كَبَرْ جَمَعَتَ سُتَڢِے دُواْمِنْ سُيِ مِنِ سُجَّدَ؞
حَرْ يَنْذُ كَنَ تَطَوْكَكَ كَنْكَ عَكَنْ جَمَعَتَ، كُمَ كَڧِ كَبَرْسُ سُتَڢِے؞
مُنْجِ إِرِنْ غِرْمَنْ كَنْ مُتَنٜىٰنْ مُواْوَبْ، مُنْجِ إِرِنْ طَغَ كَنْسُ، عِ، مُنْجِ غَمٜىٰدَ رٜىٰنِنْسُ دَ تَاڧَمَرْسُ دَ رَشِنْ حَنْكَلِنْسُ، عَمَّا دُكَنْ بُغُنْ ڧِرْجِنْسُ بَنْظَنٜىٰ؞
غَا أَبِنْدَ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا غَمٜىٰدَ مُوغَيٜىٰنْ مَڨُوبْتَنْ مُتَنٜىٰنْسَ، مُتَنٜىٰنْ دَ سُكَ تَٻَ غَادُوانْدَ يَبَا جَمَعَرْسَ إِسْرَٰٓءِيلَ سُغَادَا؞ «ذَنْ تُمْٻُكٜىٰسُ دَغَ ڧَسَرْسُ، ذَنْ كُمَ تُمْٻُكٜىٰ غِدَنْ يَهُودَ دَغَ ثِكِنْسُ؞
«يَا كُو مُتَنٜىٰنْ مُواْوَبْ، دُوانْمٜىٰ كُكٜىٰثٜىٰوَ ‹مُو مَاسُ عِيَ يَاڧِنٜىٰ، ڠُونَيٜىٰ نَغَسْكٜىٰ؟›
أَيْ، نَاجِ لَابَرِنْ غِرْمَنْ كَيْ نَ مُواْوَبْ، دَ يَوَنْ طَغَ كَيْ وَنْدَ تَكٜىٰدَ شِ؞ نَكُمَجِ غَمٜىٰدَ طَغَ حَنْثِنْتَ، دَ كَلُّوانْ رٜىٰنِنْتَ، دَ يَدَّ تَكٜىٰ طَوْكَكَ كَنْتَ، دَ كُمْبُرِنْتَ نَذُوثِيَا؞
جِنِنْ ڧَظَنْتَرْتَ يَنُونَ أَ ذَنٜىٰنْتَ، بَتَمَا يِتُنَانِ يَدَّ ڧَرْشٜىٰنْتَ ذَيْ كَسَنْثٜىٰبَ؞ غَاشِ، ڢَاطُوَرْتَ تَذَمَ مُومُّنَ، بَابُ مَيْ تَعَظَنْتَرْ دَ عِتَ؞ يَا يَهْوٜىٰهْ، دُوبِے وَهَلَاتَ! أَبُواْكَنْ غَابَنَ سُنْثِ نَصَرَا عَكَيْنَ!
« ‹حَڧِيڧَ، إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، تُنْدَيَكٜىٰ كُكَ تَڢَ حَنُّ، كُكَ كُمَ تَاكَ ضَوَ دَ ڧَڢَاڢُنْكُ، كُنَڢَارِنْ ثِكِ دُواْمِنْ كُنُونَ دُكَنْ ڧِيَيَّرْ ذُوثِيَارْكُ غَ ڧَسَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ،
يَنْذُ نِے نٜىٰبُكَدْنٜىٰزَّرْ، إِنَ يَبُوانْ سَرْكِنْ سَمَ، إِنَ طَوْكَكَاشِ، إِنَ كُمَ غِرْمَمَشِ! دُكَنْ أَيُّكَنْسَ دَيْدَيْنٜىٰ، دُكَنْ هَنْيُواْيِنْسَ كُمَ غَسْكِيَ نٜىٰ! يَنَ دَ إِيكُواْ يَڧَسْڧَنْتَرْ دَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ تَڢِيَ ثِكِنْ غِرْمَنْ كَيْ؞
أَ رَانَرْ نَنْ كِنْجَا بَايَ دَغَ یَنْعُوَنْكِ، دَ بَاڧِ سُكَ شِغَ ڧُواْڢُواْڢِنْسُ؞ كٜىٰ عٜىٰدُوامْ، كِنْ ذَمَ كَمَرْ طَيَ دَغَ ثِكِنْ أَبُواْكَنْ غَابَا سَعَدَّ سُكَ ݣُوشِ أَرْزِڧِنْ عُرُوشَلِيمَ سُكَ كُمَ جٜىٰڢَ ڧُرِعَ عَكَنْسُ!
غِرْمَنْ كَنْكِ يَرُوطٜىٰكِ، يَا كٜىٰ عٜىٰدُوامْ، مَيْ ذَمَ أَ مَڢَكَا أَدُوڟٜىٰ، مَيْ ذَمَ عَكَنْ مَنْيَنْ تُدَّيْ؞ أَ ذُوثِيَا كِنَ ثٜىٰوَ ‹وَظَيْ عِيَ سَوْكَرْ دَنِے ڧَسَا؟›
«نَجِ بَعَرْ دَ مُواْوَبْ تَكٜىٰيِ دَ زَرْغِنْ أَمُّواْنَاوَا، يَدَّ سُكَ ڟُواْكَنِ مُتَنٜىٰنَ سُكَ بُغَ ڧِرْجِ ذَاسُثِنْيٜىٰ ڧَسَرْ مُتَنٜىٰنَ؞
حَكَ نَنْ كُمَ كُو سَمَارِ كُيِ بِيَيَّ غَ دَتَّاوَا؞ دُكَنْكُ كُيِ وَجُونَ حِدِمَ ثِكِنْ سَوْڧِنْ كَيْ، غَمَا أَرُبُوثٜىٰ يَكٜىٰثٜىٰوَ «اللَّهْ يَنَ غَابَادَ مَاسُ غِرْمَنْ كَيْ، عَمَّا يَنَيِ وَمَاسُ سَوْڧِنْ كَيْ أَلْحٜىٰرِ؞»