زَڢَنِيَ 1:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 يِ شِضُ أَغَبَنْ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ! غَمَا رَانَرْ يَهْوٜىٰهْ تَايِ كُسَ؞ يَهْوٜىٰهْ يَا شِرْيَ يَمِيڧَ مُتَنٜىٰنْسَ هَدَايَ، يَكُمَ كٜىٰٻٜىٰ وَطَنْدَ ذَاسُ عَيْكَتَ حُكُنْثِنْسَ؞ Faic an caibideil |
غَمَا رَانَرْ نَنْ رَانَ ثٜىٰ تَ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، رَانَرْ حُكُنْثِنْ رَامُوَا، دُواْمِنْ يَيِ رَامُوَا عَكَنْ أَبُواْكَنْ غَابَنْسَ؞ تَكُواْبِے ذَيْثِ، يَڧُواْشِ، تَكُواْبِے كُمَ ذَيْ شَا جِنِنْسُ يَڧُواْشِ؞ غَمَا عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا ذَيْ يِهَدَايَ عَڧَسَرْ أَرٜىٰوَ أَغٜىٰڢٜىٰنْ كُواْغِنْ يُڢِرٜىٰتِسْ؞
سَعَدَّ وَنِ دَغَ دَنْغِنْ وَنْدَ يَمُتُ، يَشِغَ غِدَنْ دُواْمِنْ يَڢِتَرْدَ غَاوَرْ يَڧُواْنٜىٰ، سَيْ يَيِ تَمْبَيَ كُواْ أَݣَويْ وَنِ عَٻُواْيٜىٰ ثِكِنْ غِدَنْ، يَثٜىٰ «كُواْ أَݣَويْ سَوْرَنْ غَوَوَّكِ؟» عِدَنْ أَنْ أَمْسَ «بَابُ،» مَيْ تَمْبَيَرْ ذَيْثٜىٰ «كُلْ، كَدَ كَعَمْبَثِ سُونَنْ يَهْوٜىٰهْ دُواْمِنْ كَدَ وَنِ أَبُ يَڢَرُ دَمُو؞»
يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَثٜىٰ «غَاشِ، رَانَ تَنَ ذُوَا، تَنَ ڧُونَ كَمَرْ وُتَرْ مَڧٜىٰرَ، سَعَدَّ دُكَنْ مَاسُ غِرْمَنْ كَيْ دَ دُكَنْ مَاسُ عَيْكَتَ مُغُنْتَا ذَاسُ ڧُواْنٜىٰ كَمَرْ بُوسَشِّيَرْ ثِيَوَ؞ رَانَرْ دَتَكٜىٰ ذُوَا ذَاتَ ثِنْيٜىٰسُ ڧُرْمُسْ دَغَ تُوشٜىٰ حَرْ رَسَّنْسُ، بَا أَبِنْدَ ذَيْ ضَغٜىٰ مُسُ؞