زَڢَنِيَ 1:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 «أَ لُواْكَثِنَّنْ، ذَنْ بِنْثِكٜىٰ عُرُوشَلِيمَ دَ ڢِتِلُ، ذَنْ حُكُنْتَ مَاسُ ذَمَنْ ڧِنْ كُلَ، وَطَنْدَ سُكٜىٰثٜىٰوَ أَ ذُوثِيَارْسُ، ‹يَهْوٜىٰهْ بَذَيْ يِمَنَ أَلْحٜىٰرِبَ، بَذَيْ كُمَيِ مَنَ ٻَرْنَبَ؞› Faic an caibideil |
كُنْ غَاجِيَرْ دَ يَهْوٜىٰهْ دَ كَلْمُواْمِنْكُ؞ دُكْدَهَكَ كُكَثٜىٰ «تَيَيَا مُكَ غَاجِيَرْ دَشِ؟» تَوُرِنْ ثٜىٰوَ «دُكْ وَنْدَ يَعَيْكَتَ مُغُنْتَا، شِينٜىٰ مُتُمِنْ كِرْكِ أَعِدُوانْ يَهْوٜىٰهْ، كُمَ يَهْوٜىٰهْ يَنَ كُوَ جِنْ دَاطِنْسُ؞» كُنَ كُمَ تَمْبَيَ ثٜىٰوَ «إِنَا اللَّهْ يَكٜىٰ وَنْدَ شِينٜىٰ مَيْ شَرِيعَرْ غَسْكِيَ؟»