زَكَرِيَّا 9:5 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا5 بِرْنِنْ أَشْكٜىٰلُوانْ ذَاتَ غَنِ تَڟُواْرَتَ؞ بِرْنِنْ غَاظَ عِتَمَا ذَاتَيِ ضَوَرْ جِكِے؞ بِرْنِنْ عٜىٰكْرُوانْ مَا ذَاتَ ڢِدَّ ذُوثِيَا؞ غَاظَ ذَاتَ رَسَ سَرْكِے عَكُجٜىٰرَرْ مُلْكِنْتَ، أَشْكٜىٰلُوانْ كُمَ ذَاتَ ذَمَ كُڢَيْ؞ Faic an caibideil |
إِنَ مَرْمَرِ، كُمَ إِنَسَا ذُوثِيَا ثٜىٰوَ كَدَ إِنْكَٰوُاْ وَ كَيْنَ كُنْيَا ثِكِنْ عَيْكِنْ عُبَنْغِجِ، عَمَّا إِنْيِ مَغَنَ دَ ثِكَكّٜىٰنْ ڧَرْڢِنْ ذُوثِيَا؞ ثِكِنْ دُكَنْ أَبِنْدَ ذَنْيِ، بَرِ أَلْمَسِيحُ يَسَامِ طَوْكَكَ يَنْذُ دَ كُواْوَنٜىٰ لُواْكَثِ أَوُرِينَ، كُواْ إِنَدَ رَيْ كُواْ نَمُتُ؞