زَكَرِيَّا 9:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 غَاشِ، يَهْوٜىٰهْ ذَيْ ڨُوثٜىٰ دُكَنْ كَايَنْتَ، ذَيْ هَلَّكَ جِضَاغٜىٰنْ دُوكِيَرْتَ عَتٜىٰكُ، وُتَا كُمَ ذَاتَ ثِنْيٜىٰتَ؞ Faic an caibideil |
ذَاسُيِ مَكُواْكِ دُواْمِنْكِ سُثٜىٰ، « ‹يَيَ عَكَيِ كِنْ ٻَثٜىٰ دَغَ بَاكِنْ تٜىٰكُ، كٜىٰ دَ كِكٜىٰ سَنَنّٜىٰنْ بِرْنِ؟ يَيَ عَكَيِ كِنْ ٻَثٜىٰ دَغَ بَاكِنْ تٜىٰكُ، كٜىٰ دَ كِكَ تَٻَ ذَمَ ڟِبِرِے مَيْ ڧَرْڢِے عَتٜىٰكُ، كٜىٰ دَ مَذَوْنَنْكِ سُنْ تَٻَ ذَمَ أَبِنْ ڟُواْرُواْ غَ دُكَنْ وَطَنْدَ سُكٜىٰ ذَمَ كٜىٰوَيٜىٰ دَكٜىٰ؟
«يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، كَڢَطَا وَ سَرْكِنْ تَيَ، كَثٜىٰ، « ‹إِنْجِنِ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ، يَا سَرْكِنْ تَيَ، كَيِ غِرْمَنْ كَيْ حَرْ كَثٜىٰ، «نِے وَنِ اللَّهْ نٜىٰ، إِنَ كُمَ ظَوْنٜىٰ عَكَنْ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِ؞ كَمَرْ وَنِ اللَّهْ، نَكٜىٰ ظَوْنٜىٰ أَڟَكِيَرْ تٜىٰكُ؞» عَمَّا دُكْدَهَكَ، كَيْ مُتُمْ نٜىٰ كَوَيْ، بَوَنِ اللَّهْ بَ، كُواْدَيَكٜىٰ كَطَوْكِ كَنْكَ كَيْ مَيْ حِكِمَ نٜىٰ كَمَرْ اللَّهْ؞