زَكَرِيَّا 8:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 غَمَا ذَاعَيِ شُوكَ ثِكِنْ ݣُونْثِيَرْ رَيْ؞ عِتَتُوَنْ إِنَبِے ذَاسُ بَادَ یَیَ، ڧَسَا كُمَ تَبَادَ أَمْڢَانِنْتَ، سَمَ كُمَ يَبَادَ رَٻَ؞ ذَنْ كُوَ سَا ضَغُواْوَرْ جَمَعَتَ سُمَلَّكِ وَطَنَّنْ أَلْبَرْكُ؞ Faic an caibideil |
أَنَانً سَيْ وَنِ أَنَّبِے مَيْ سُونَ إِلْيَاسُ دَغَ تِشْبٜىٰ عَيَنْكِنْ غِلٜىٰيَدْ، يَثٜىٰ وَ سَرْكِے أَهَبْ «نَا ضَنْڟٜىٰ دَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ مَيْ رَيْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ، وَنْدَ نَكٜىٰ بَوْتَا مَسَ، بَذَاعَيِ رَٻَبَ، بَلّٜىٰ ضُوً سَمَ، عَثِكِنْ یَنْ شٜىٰكَرُ مَاسُ ذُوَا، سَيْ كُواْ نَيِ مَغَنَ؞»
ذَاسُذُواْ سُرٜىٰرَ وَاڧَا دَ ڧَرْڢِے، عَكَنْ بَبَّنْ تُدُنْ سِهِيُواْنَ، ڢُسْكَرْسُ ذَاسُيِ حَصْكٜىٰ سَبُواْدَ ڢَضٍ ثِكِ، سَبُواْدَ يَوَنْ أَلْحٜىٰرِنْ يَهْوٜىٰهْ، أَلْحٜىٰرِ نَݣَوْتَرْ حَڟِ، دَ نَضُوً إِنَبِے دَ نَمَنْ ظَيْتُنْ، دَ نَیَیَنْ تُمَكِ دَ نَیَیَنْ شَانُو؞ رَايُوَرْسُ ذَاتَ ذَمَ كَمَرْ غُواْنَ مَيْ سَامُنْ إِسَشّٜىٰنْ ضُوَ، بَذَاسُ ڧَارَ يَنْڨُونٜىٰبَ؞
بَابُ سَوْرَنْ إِرِنَّهَڟِ أَ ضُمْبُنَنْكُ، تُنْدَ عَكَيِ شُوكَ؞ يَنْذُ عِتَتُوَنْ إِنَبِنْكُ دَ عِتَتُوَنْ ٻَوْرٜىٰ دَ نَرُمَّنْ دَ نَظَيْتُنْ، بَذَاسُ ثِيغَبَدَ بَادَ أَمْڢَانِ مَرَرْ ݣَوْبَ؞ عَمَّا دَغَ وَنَّنْ رَانَ حَرْ ذُوَا نَنْ غَبَ، لَلَّيْ ذَنْسَا مُكُ أَلْبَرْكَرْ أَمْڢَانِنْ غُواْنَ مَيْݣَوْ؞› »