زَكَرِيَّا 8:10 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا10 كَاڢِنْ ݣُونَكِنْ ثَنْ نَغِنِ، بَابُ أَلْبَشِ غَ مُتُمْ، بَابُ لَادَنْ عَيْكِ غَ دَبَّ؞ بَابُ سَلَمَ غَ مَيْ ڢِتَ دَ شِغَ عَڧَسَرْ سَبُواْدَ أَبُواْكَنْ غَابَا؞ غَمَا نَا سَا دُكَنْسُ سُنَ غَابَادَ جُونَ؞ Faic an caibideil |
«دُكْدَهَكَ، يَنْذُ غَاشِ، إِنَ شِرِنْ كِرَوُاْ مُتَنٜىٰ مَاسُ كَامُنْ كِيڢِ دَيَوَ، سُكَامَ مُتَنٜىٰنَّنْ؞ دَغَ بَايَ كُمَ ذَنْ كِرَوُاْ مُتَنٜىٰ مَاسُ ڢَرَوْتَ دَيَوَ، سُڢَرَوْثِ مُتَنٜىٰنَّنْ؞ ذَاعَيِ ڢَرَوْتَرْسُ عَكُواْوَنٜىٰ بَبَّنْ تُدُ دَ كُمَ عَكُواْوَنٜىٰ تُدُ، حَرْ مَا عَثِكِنْ كُواْغُوانْ دُوَڟُو؞