1 يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَسَاكٜىٰيِنْ مَغَنَ دَنِے ثٜىٰوَ
سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَيِ مَغَنَ دَنِے ثٜىٰوَ
نَا وَرْوَڟَاسُ دَ غُوغُوَ ذُوَا ثِكِنْ أَلْعُمَّنْدَ دَا سُو بَسُ سَنْسُبَ؞ سَبُواْدَ حَكَ سَيْ ڧَسَرْسُ تَذَمَ كُڢَيْ، بَا مَيْ كَيْ دَ كَٰوُاْوَ عَثِكِنْتَ؞ تَهَكَ سُكَ مَيْدَ ڧَسَا مَيْ دَاطِے تَذَمَ كُڢَيْ؞»
«إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، ‹إِنَدَ ثِكَكِّيَرْ ڧَوْنَ عَكَنْ تُدُنْ سِهِيُواْنَ، حَرْ إِنَدَ ذَاڢِنْ ڢُشِے عَكَنْ أَبُواْكَنْ غَابَنْتَ؞›