زَكَرِيَّا 7:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 «إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، ‹كُيِ شَرِيعَرْ غَسْكِيَ، كُنُونَ أَلْحٜىٰرِ دَ تَوْسَيِ غَ جُونَنْكُ؞ Faic an caibideil |
بَ إِرِنْ وَنَّنْ سَڧُواْ نٜىٰ يَهْوٜىٰهْ يَسَنَرْ تَبَاكِنْ أَنَّبَاوَا نَدَا بَ؟ بَ إِرِنْ وَنَّنْ سَڧُواْ نٜىٰ عَكَ بَايَرْ أَ لُواْكَثِنْ دَ عُرُوشَلِيمَ دَ غَرُرُوَنْتَ دَسُكٜىٰ كٜىٰوَيٜىٰ دَ عِتَ سُنَ ثِكٜىٰ دَ مُتَنٜىٰ دَ أَرْزِڧِ، كُمَ يَنْكِنْ نٜىٰغٜىٰبْ عَكُدُ دَ يَنْكِنْ ڧأَنَانً تُدَّيْ، سُو مَا سُنَ ثِكٜىٰ دَ مُتَنٜىٰبَ؟»
«كَيْتُوانْكُ، مَلَمً كُواْيَرْوَرْ مُوسَٰى دَ ڢَرِسِيَاوَا، مُنَاڢُكَيْ! كُكَنْ بَادَ زَكَّرْ كَايَنْ يَجِ نَغَنْيٜىٰ عَمَّا كُنْ ڨَلٜىٰ أَبُبُوَنْ دَ سُكَڢِے مُهِمَّنْثِ عَثِكِنْ دُواْكُواْكِ، وَتُواْ غَسْكِيَ دَ جِنْڧَيْ دَ أَمِنْثِ؞ وَطَنَّنْ نٜىٰ يَا كَمَاتَ كُيِ بَاتَرٜىٰدَ ڨَلٜىٰ سَوْرَنْ بَ؞