زَكَرِيَّا 5:8 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا8 سَيْ يَثٜىٰ «وَنَّنْ عَلَمَرْ مُغُنْتَا ثٜىٰ؞» سَعَنً يَتُورَ تَثِكِنْ ݣُونْدُوانْ، يَرُڢٜىٰ بَاكِنْ ݣُونْدُوانْ دَ مُرْڢِنْ دَرْمَ يَدَنّٜىٰشِ دَ دُوڟٜىٰ؞ Faic an caibideil |
كُنَثٜىٰ وَكَنْكُ، ‹يَوْشٜىٰ بِكٍ سَابُوانْ وَتَ ذَيْ وُثٜىٰ، دُواْمِنْ مُسَيَرْ دَ حَڟِنْمُ؟ يَوْشٜىٰ رَانَرْ هُوتُ تَمَكُواْ ذَاتَ ڧَارٜىٰ، مُسَامِ دَامَ مُكَيْ أَلْكَمَرْمُ عَكَاسُوَ؟ ثِكِنْ كَاسُوَنْثِنْمُ ذَامُيِ أَوُاْ دَ وَيُواْ، مُسَيَرْ دَ ڟَادَ، مُبُبُّغَ غِنْدِنْ مُودُ يَدَّ ذَامُ ثُوثِ مَيْسَيَ؞