زَكَرِيَّا 5:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا يَثٜىٰ، ‹ذَنْ عَيْكَرْ دَ لَعَنَرْ تَشِغَ غِدَنْ مَيْسَاتَادَ غِدَنْ مَيْ ضَنْڟُوَارْ ڧَضْيَا دَ سُونَنَ؞ لَعَنَرْ ذَاتَ كَسَنْثٜىٰ ثِكِنْ غِدَنَّنْ، تَثِنْيٜىٰشِ دَ كَتَكَنْ غِدَنْ دَ دُووَڟُنْ غِنِنْ غِدَنْ؞› » Faic an caibideil |
سَيْ يَثٜىٰ مِنِ «وَنَّنْ لِتَّڢِ يَنَ ڧُنْشٜىٰ دَ لَعَنَرْ دَتَكٜىٰ يَطُوَ كُواْعِنَ أَ ڢَاطِنْ ڧَسَرْ؞ رُبُوتُو نَغٜىٰڢٜىٰ طَيَ نَلِتَّڢِنْ يَنَ ثٜىٰوَ دُكْ وَنْدَ يَكٜىٰ سَاتَا، ذَاعَ كَوَرْ دَشِ؞ رُبُوتُو نَطَيَنْ غٜىٰڢٜىٰنْ لِتَّڢِنْ كُمَ يَنَ ثٜىٰوَ دُكْ وَنْدَ يَيِ ضَنْڟُوَارْ ڧَضْيَا، شِے مَا ذَاعَ كَوَرْ دَشِ؞
سَعَنً ذَنْ مَڟُواْ كُسَدَكُو دُواْمِنْ إِنْيِ شَرِيعَ؞ نَنْ دَنَنْ ذَنْبَادَ شَيْدَ نَتَبَّتَرْ دَ لَيْڢِنْ مَاسُ سِحِرِ دَ نَمَاسُ ظِنَ دَ نَمَاسُ يِنْ ضَنْڟُوَارْ ڧَضْيَا دَ نَمَاسُ دَنّٜىٰ حَكِّنْ لٜىٰبُرُواْرِ دَ نَمَاسُ ثُوتَرْ مَاتَانْدَ مَذَنْسُ سُكَ مُتُ دَ نَمَرَايُ دَ نَمَاسُ كُواْرَرْ بَاڧِ، وَتُواْ وَطَنْدَ بَاسَجِنْ ڟُواْرُواْنَبَ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، نَاڢَطَا؞»