زَكَرِيَّا 4:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 «حَنُّوَنْ ظٜىٰرُبَّبٜىٰلْ نٜىٰ سُنْ كَڢَ تُوشٜىٰنْ وَنَّنْ غِدَا، حَنُّوَنْسَ نٜىٰ كُمَ ذَاسُ كَمَّلَ غِنِنْ وَنَّنْ غِدَا؞ تَهَكَنٜىٰ ذَاكُ سَنِ ثٜىٰوَ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا نٜىٰ يَعَيْكٜىٰنِ غَرٜىٰكُ؞ Faic an caibideil |
بَرِ مُكَڢَ عِدُواْ غَ عِيسَىٰ وَنْدَ شِينٜىٰ تُوشٜىٰنْ بَنْغَسْكِيَرْمُ دَ كُمَ مَيْ كَٰوُاْ ثِكَاوَرْ بَنْغَسْكِيَرْمُ؞ سَبُواْدَ ڢَضٍ ثِكِنْ دَ عَكَسَا أَغَبَنْسَ، يَجِمْرٜىٰوَ غِثِّيٜىٰ، يَمَيْدَ أَبِنْ كُنْيَا بَا كُواْمٜىٰبَ، عَيَنْظُ كُمَ يَنَ ظَوْنٜىٰ أَ حَنُّنْ دَامَنْ كُجٜىٰرَرْ مُلْكٍ اللَّهْ؞