زَكَرِيَّا 4:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 يَتَمْبَيٜىٰنِ يَثٜىٰ «مٜىٰكَغَنِ؟» نَا أَمْسَ نَثٜىٰ «نَاغَا وَنِ سَنْدَنْ ظِينَارِيَ مَيْ رِڧٜىٰ ڢِتِلَ، يَنَدَ ݣُونُوانْ مَيْ عَكَنْسَ؞ كٜىٰوَيٜىٰ دَ غٜىٰڢٜىٰنْ ݣُونُوانْ، أَݣَويْ بَكُنَنْ ڢِتِلُ بَݣَويْ، كُواْوَنٜىٰ بَاكِ يَنَدَ لَڠُونِ بَݣَويْ؞ Faic an caibideil |
سُنَ مِيڧَ هَدَايُ نَڧُواْنَاوَا دَ نَتُرَارٜىٰ مَيْ دَاطِنْ ڧَنْشِ غَ يَهْوٜىٰهْ كُواْوَثٜىٰ سَاڢِيَ دَ يَمَّ؞ سُكَنْ أَجِيٜىٰ جٜىٰرِنْ غُرَاسَرْ دَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ عَكَنْ تٜىٰبُرِنْ ظِينَارِيَ، سُكُمَ كُنَّ وُتَرْ ڢِتِلُ نَسَنْدُنَنْ ظِينَارِيَ مَاسُ رِڧٜىٰ ڢِتِلُ كُواْوَثٜىٰ يَمَّ؞ غَمَا مُنَ كِيَايٜىٰ عُمَرْنَنْ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْمُ، عَمَّا كُو كُكَڧِيشِ؞
غَا مَعَنَرْ أَسِيرِنْ تَوْرَرِ بَݣَويْ وَطَنْدَ كَغَنِ أَ حَنُّنْ دَامَنَ دَ كُمَ مَعَنَرْ أَسِيرِنْ سَنْدُنَنْ ظِينَارِيَ غُدَا بَݣَويْ مَاسُ رِڧٜىٰ ڢِتِلُ؞ تَوْرَرِ بَݣَويْ نَنْ، مَلاَىِٕكُ بَݣَويْ نَجَمَعَرْ مَاسُبِے نٜىٰ، كُمَ سَنْدُنَنْ ظِينَارِيَ غُدَا بَݣَويْ مَاسُ رِڧٜىٰ ڢِتِلُنَّنْ مَا، جَمَعَرْ مَاسُبِے غُدَا بَݣَويْ نَنْ نٜىٰ؞»