زَكَرِيَّا 3:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 سَعَنً يَهْوٜىٰهْ يَنُونَ مِنِ يُواْشُوَ بَبَّنْ ڢِرِسْتِ يَنَ ڟَيٜىٰ أَغَبَنْ مَلاَىِٕكَنْ يَهْوٜىٰهْ؞ شَيْطَنْ كُمَ يَنَ ڟَيٜىٰ أَ حَنُّنْ دَامَنْ يُواْشُوَ دُواْمِنْ يَكَٰوُاْ ڧَارَ عَكَنْ يُواْشُوَ؞ Faic an caibideil |
« ‹عَمَّا ڢِرِسْتُواْثِے نَ عِيَلِنْ ظَدُواكْ نَظُرِيَرْ لَوِ، وَطَنْدَ سُكَيِ أَمِنْثِ ثِكِنْ حِدِمَرْ وُرِينَ مَيْ ڟَرْكِے سَعَدَّ جَمَعَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكَ كَوْثٜىٰ سُكَ بَرْ نِے، سُونٜىٰ ذَاسُذُواْ كُسَ سُيِ مِنِ حِدِمَ دُواْمِنْ سُمِيڧَ مِنِ كِڟٜىٰ دَ جِنِ نَهَدَايَ؞ نِے عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞
عَثِكِنْ شٜىٰكَرَا تَبِيُ تَمُلْكٍ سَرْكِے دَرِيُسْ أَ رَانَ تَڢَرْكُواْ غَ وَتَ نَشِدَ، يَهْوٜىٰهْ يَايِ مَغَنَ دَ أَنَّبِے هَغَّيْ؞ مَغَنَرْ نَنْ دُواْمِنْ ظٜىٰرُبَّبٜىٰلْ طَنْ شٜىٰيَلْتِيٜىٰلْ ڠُومْنَنْ يَهُودَ نٜىٰ دَ كُمَ دُواْمِنْ يُواْشُوَ طَنْ يٜىٰهُواْظَدَكْ بَبَّنْ ڢِرِسْتِ؞ غَا مَغَنَرْ،
سَيْ ظٜىٰرُبَّبٜىٰلْ طَنْ شٜىٰيَلْتِيٜىٰلْ دَ يُواْشُوَ طَنْ يٜىٰهُواْظَدَكْ بَبَّنْ ڢِرِسْتِ، تَرٜىٰدَ دُكَنْ ضَغُواْوَرْ جَمَعَرْ سُكَيِ بِيَيَّ دَ مُرْيَرْ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْسُ، سُكَ كُمَيِ بِيَيَّ دَ مَغَنَرْسَ تَبَاكِنْ أَنَّبِے هَغَّيْ وَنْدَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْسُ يَعَيْكَ؞ سَيْ ڟُواْرُوانْ يَهْوٜىٰهْ كُوَ يَكَامَ جَمَعَرْ؞