زَكَرِيَّا 13:7 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا7 إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، «يَا تَكُواْبِے، ڢَرْكَ، يِڢَطَ دَ مَكِيَايِنَ، يَاڧِ مُتُمِنْ دَيَكٜىٰ أَبُواْكِينَ؞ بُغِ مَكِيَايِنْ تُمَكِ، تُمَكِنْ كُوَ ذَاسُ وَرْوَڟٜىٰ؞ ذَنْ بُغِ ڧأَنَانً تُمَكِ؞» Faic an caibideil |
«كَيْ كُمَ، يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، كَيِ أَنَّبْثِ كَثٜىٰ، ‹إِنْجِ أَبِنْدَ عُبَنْغِجِ يَهْوٜىٰهْ يَڢَطَا غَمٜىٰدَ أَمُّواْنَاوَا دَ ذَاغِنْ دَ سُكَيِ وَمُتَنٜىٰنَ، « ‹تَكُواْبِے، تَكُواْبِے، أَنْظَارٜىٰ تَكُواْبِے دُواْمِنْ كِسَا! أَنْ غُواْغٜىٰ تَكُواْبِنْ دُواْمِنْ يَثِ يَيِ ڨَلْڨَلِ كَمَرْ وَلْڧِيَ!
اللَّهْ يَا تَادَ عِيسَىٰ عُبَنْغِجِنْمُ دَغَ مَتَتُّو تَوُرِنْ جِنِنْ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَرْ نَنْ تَهَرْ أَبَدَا، عِيسَىٰ وَنْدَ يَكٜىٰ مَكِيَايِنْ تُمَكِ مَيْغِرْمَ؞ إِنَ ضُواْڧُوانْ اللَّهْ مَيْ بَادَ سَلَمَ يَثِكَكُ دَ كُواْوَنٜىٰ أَبُ مَيْݣَوْ دُواْمِنْ كُيِ نُڢِنْسَ، يَكُمَ دِنْغَ عَيْكَتَ عَثِكِنْكُ أَبِنْدَ يَڢَرَنْتَ مَسَ رَيْ تَوُرِنْ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ؞ طَوْكَكَ تَتَبَّتَا غَ أَلْمَسِيحُ حَرْ أَبَدَا أَبَدِنْ؞ أَمِينْ؞