زَكَرِيَّا 13:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 عِدَنْ حَرْ يَكَسَنْثٜىٰ وَنِ يَثِيغَبَدَ يِنْ أَنَّبْثِ، سَيْ بَابَنْسَ كُواْ مَامَرْسَ دَ سُكَ حَيْڢٜىٰشِ سُثٜىٰ مَسَ، ‹بَذَاكَ رَايُ بَ، غَمَا كَنَ ڢَطِنْ ڧَضْيَا دَ سُونَنْ يَهْوٜىٰهْ؞› سَعَنً بَابَنْسَ دَ مَامَرْسَ سُسُواْكٜىٰشِ سَعَدَّ يَكٜىٰ أَنَّبْثِنْ؞ Faic an caibideil |
يَثٜىٰ مِنِ «يَا كَيْ طَنْ مُتُمْ، وَنَّنْ وُرِينٜىٰ كُجٜىٰرَرْ مُلْكِنَ دَ وُرِنْ دَ ذَنْسَا تَڢِنْ ڧَڢَاڢُنَ، عِنْدَ ذَنْ ذَوْنَ عَثِكِنْ جَمَعَتَ إِسْرَٰٓءِيلَ حَرْ أَبَدَا؞ غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ بَذَاسُ ڧَارَ ڧَظَنْتَرْدَ سُونَنَ بَ كُمَ، كُواْ سُو، كُواْ سَرَاكُنَنْسُ؞ بَذَاسُ ڧَارَ ڧَظَنْتَرْدَ سُونَنَ تَوُرِنْ يِنْ كَارُوَنْثِ أَوُرِنْ سُجَّدَ بَ، بَ كُوَ ذَاسُ ڧَارَ كَكَّڢَ أَبُبُوَنْ تُنَاوَا دَ سَرَاكُنَنْ دَ سُكَ مُتُ أَوُرَارٜىٰنْ سُجَّدَ عَتُدَّيْبَ؞