زَكَرِيَّا 12:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 غَا سَڧُواْ دَغَ يَهْوٜىٰهْ غَمٜىٰدَ إِسْرَٰٓءِيلَ؞ إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، وَنْدَ يَشِمْڢِطَا سَمَّيْ، يَكَڢَ تُوشٜىٰنْ دُونِيَا، يَكُمَ صِڢَّتَا مُتُمْ يَهُورَ مَسَ نُمْڢَشِنْ رَيْ؞ Faic an caibideil |
يَنْذُ ڢَا، يَا ذُرِيَرْ بَاوَنَ يَعْڧُوبَ، كَدَ كُجِڟُواْرُواْ، يَا إِسْرَٰٓءِيلَ، كَدَ كُڢِرْغِتَ! غَمَا غَاشِ، ذَنْثٜىٰثٜىٰكُ دَغَ ڧَسَا مَيْ نِيسَ، ذَنْثٜىٰثِ یَیَنْكُ دَغَ ڧَسَرْ بَوْتَا؞ ذُرِيَرْ يَعْڧُوبَ ذَاسُ دَاوُاْ، ذَاسُ كَسَنْثٜىٰ دَ لَاڢِيَ دَ رَيْ عَݣُونْثٜىٰ، بَابُوَنْدَ ذَيْسَاكٜىٰ ڟُواْرَتَرْ دَسُو؞ نِے يَهْوٜىٰهْ نَا ڢَطَا؞