زَكَرِيَّا 11:10 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا10 سَيْ نَطَوْكِ سَنْدَنَ دَ نَكٜىٰ كِرَا «أَلْحٜىٰرِ» نَكَرْيَشِ كَشِ بِيُ، دُواْمِنْ إِنْ نُونَ ثٜىٰوَ نَكَرْيَ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَتَ وَدَّ نَيِ دَ دُكَنْ ذُرِيَرْ إِسْرَٰٓءِيلَ؞ Faic an caibideil |
بَايَنْ ڟَوُانْ لُواْكَثِ بَݣَويْ سَوْ سِتِّنْ دَ بِيُ، ذَاعَ كَوَرْدَ وَنْدَ عَكَ كٜىٰٻٜىٰ كُمَ بَذَيْ ضَغٜىٰ دَ كُواْمٜىٰبَ؞ سُواْجُواْجِنْ شُوغَبَنَّنْ دَ ذَيْذُواْ ذَاسُ هَلَّكَ بِرْنِ دَ وُرِے مَيْ ڟَرْكِے؞ عَمَّا ڧَرْشٜىٰنْ بِرْنِنْ ذَيْذُواْ كَمَرْ أَمْبَلِيَرْ ضُوَ؞ أَنْ شِرْيَ ذَاعَيِ يَاڧٜىٰ يَاڧٜىٰ دَ هَلَّكَرْوَ حَرْ ڧَرْشٜىٰنْ؞
ذَاكُشَا وَهَلَ سَبُواْدَ لَيْڢِنْكُ حَرْ شٜىٰكَرَا أَرْبَعِنْ، بِسَغَ ݣُونَكِنَّنْ أَرْبَعِنْ دَ كُكَ لٜىٰڧِ أَسِيرِنْ ڧَسَرْ، وَتُواْ شٜىٰكَرَا طَيَ دُواْمِنْ كُواْوَنٜىٰ ݣُونَ طَيَ؞ تَهَكَ ڢَا، ذَاكُ طَوْكِ أَلْحَكِنْ لَيْڢِنْكُ، كُكُمَ سَنِ ثٜىٰوَ بَڧَرَمِنْ أَبُ بَنٜىٰ ڢُشِنَ يَڧُونَ عَكَنْ مُتُمْ؞
«سَبُواْدَ حَكَ، يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ يَثٜىٰ، ‹كُواْدَيَكٜىٰ نَيِ أَلْڧَوَرِ دَكَيْ دَ غِدَنْ مَحَيْڢِنْكَ ثٜىٰوَ ذَاكُيِ مِنِ حِدِمَ حَرْ أَبَدَا، عَمَّا يَنْذُ، إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، كُواْ كَطَنْ وَنَّنْ بَذَيْ يِوُ كُمَ بَ! غَمَا نَكَنْ غِرْمَمَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ غِرْمَمَ نِے، عَمَّا وَطَنْدَ سُكٜىٰ رٜىٰنَ نِے ذَاسُ شَا وُلَڧَنْثِ؞