تِيتُسْ 2:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 كَكُواْيَرْ دَ ڟُواْڢَڢِّنْ مَظَا سُكَمٜىٰ كَنْسُ، سُنَڟُ، سُهُواْرَرْ دَ كَنْسُ، سُكَڢُ عَكَنْ غَسْكِيَ ثِكِنْ بَنْغَسْكِيَ دَ ڧَوْنَ دَ كُمَ جِمْرٜىٰوَ؞ Faic an caibideil |
عَݣُونَكِنْنَنْ، بَذَاعَ سَاكٜىٰ سَامُنْ جَرِرِ وَنْدَ ذَيْ رَايُ نَیَنْ ݣُونَكِے كَوَيْبَ، كُواْ أَ سَامِ ڟُواْهُوانْ دَ بَيْ ثِكَ شٜىٰكَرُنْسَبَ؞ غَمَا وَنْدَ يَمُتُ يَنَدَ شٜىٰكَرَا طَرِے، ذَاعَ ثٜىٰ دَشِ مَتَاشِينٜىٰ، وَنْدَ كُمَ يَمُتُ بَيْ كَيْ شٜىٰكَرَا طَرِے بَ، ذَاعَ ثٜىٰ دَشِ لَعَنَنّٜىٰ نٜىٰ؞
بِسَغَ أَلْحٜىٰرِنَّنْ دَ عَكَيِ مِنِ، إِنَيِ وَكُواْوَنٜىٰ طَيَنْكُ غَرْغَطِے ثٜىٰوَ كَدَ كُواْوَ يَطَوْكِ كَنْسَ دَ غِرْمَ ڢِيٜىٰدَ يَدَّ يَا كَمَاتَ يَيِ؞ أَ مَيْمَكُوانْ حَكَ كُواْوَ يَمَيْدَ حَنْكَلِ غَمٜىٰدَ يَدَّ يَكٜىٰ غَنِنْ كَنْسَ، وَتُواْ يَدِنْغَ غَنِنْ كَنْسَ دَيْدَيْ ڠُورْڠُودُوانْ بَنْغَسْكِيَرْ دَ اللَّهْ يَبَاشِ؞
عَڧَرْشٜىٰ كُمَ، یَنْعُوَنَ، كُدِنْغَ يِنْ تُنَانِ عَكَنْ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ نَغَسْكِيَ دَ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَ إِسَ بَنْغِرْمَ دَ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ دَيْدَيْ دَ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَكٜىٰدَ ڟَبْتَ دَ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ جَٰوُاْ ڧَوْنَ دَ إِيَاكَرْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ نَكِرْكِ، وَتُواْ عَكَنْ دُكَنْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ مَڢِے ݣَوْ، كُواْ أَبِنْدَ يَ إِسَ يَبُواْ، عَكَنْ وَطَنَّنْ سَيْ كُيِ تُنَانِ؞