تِيتُسْ 1:12 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا12 أَيْ، وَنِ أَنَّبِے نَ كِرِتَاوَا شِے مَا يَڢَطَا ثٜىٰوَ، «كِرِتَاوَا كُلُّمْ مَاسُ ڧَضْيَا نٜىٰ، مُوغَيٜىٰنْ دَبُّواْبِے، یَنْ ڧِوِيَ مَاسُيَوَنْ ثِنْ عَبِنْثِ؞» Faic an caibideil |
دَيَكٜىٰ مَڢَكَرْ لَسِيَ بَيْيِݣَوْ جِضَاغٜىٰ سُثِ دَامِنَ أَنَنْبَ، سَيْ يَوَنْثِنْسُ سُكَ يَرْدَ عَثِيغَبَدَ تَڢِيَ، عَكُمَيِ ڧُواْڧَرِ عَكَيْ ڢِنِكسْ، إِنْ يَيِوُ، دُواْمِنْ سُثِ دَامِنَ عَثَنْ؞ ڢِنِكسْ كُوَ وَتَ تَشَرْ جِضْغِ ثٜىٰ عَڟِبِرِنْ كِرِتْ وَدَّ تَكٜىٰ ڢُسْكَنْتَرْ أَرٜىٰوَ تَوَجٜىٰنْ يَمَّ دَ كُمَ كُدُ تَوَجٜىٰنْ يَمَّ؞
عَمَّا وَطَنَّنْ مُتَنٜىٰ، سُنَيِنْ مَغَنَرْ رٜىٰنِ عَكَنْ أَبُبُوَنْ دَ بَسُ غَانٜىٰبَ؞ سُو كَمَ دَ دَبُّواْبِنْ دَاجِ مَرَسَ تُنَانِ نٜىٰ، مَاسُبِنْ أَبِنْدَ جِكِنْسُ يَكٜىٰ شَعَوَرْسَ نٜىٰ كَوَيْ، وَطَنْدَ عَكَ حَيْڢٜىٰسُنٜىٰ دُواْمِنْ عَكَامَسُ عَكَشٜىٰ كَوَيْ؞ أَيْ، ذَاسُ هَلَّكَ كَمَرْ دَبُّواْبِنْ دَاجِ!