وَاڧَرْ وَاڧُواْڧِ 4:2 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا2 هَڧُواْرَنْكِ ڢَرَرٜىٰ نٜىٰ كَمَرْ ڢَرَرْ تُنْكِيَ وَدَّ عَكَيِ مَتَ وَنْكَ تَيِ ڟَڢْ؞ دُكَنْسُ أَ جٜىٰرٜىٰ سُكٜىٰ، كُواْوَنّٜىٰ دَ طَنْعُوَنْسَ، بَعَرَسَ كُواْ طَيَبَ؞ Faic an caibideil |
سَبُواْدَ وَنَّنْ نٜىٰ كُمَ مُكٜىٰ غُواْدٜىٰ وَ اللَّهْ كُلُّمْ، غَمَا سَعَدَّ كُكَ كَرْٻِ كَلْمَرْ اللَّهْ دَ كُكَجِ دَغَ وُرِنْمُ، بَكُ كَرْٻٜىٰتَ كَمَرْ مَغَنَرْ مُتُمْ ثٜىٰ بَ، سَيْدَيْ عَيْنِحِنْ يَدَّ تَكٜىٰ، وَتُواْ كَلْمَرْ اللَّهْ، وَدَّ تَكٜىٰ عَيْكِ أَ ذُوثِيَارْكُ، كُو دَ كُكَ بَادَ غَسْكِيَ؞