1 وَاڧَ مَڢِے دَاطِے، وَاڧَرْ سُلَيْمَٰنُ؞
سُلَيْمَٰنُ يَڧِرْڧِرُواْ كَرِنْ مَغَنَ دُبُو عُكُ دَ وَاڧُواْڧِ دُبُو طَيَ دَ بِيَرْ؞
يَهْوٜىٰهْ كُوَ يَبَا سُلَيْمَٰنُ حِكِمَ كَمَرْ يَدَّ يَيِ أَلْڧَوَرِ؞ عَكَيِ ذَمَنْ سَلَمَ ڟَكَانِنْ حِرَمْ دَ سُلَيْمَٰنُ، سُكَيِ يَرْجٜىٰجٜىٰنِيَ ڟَكَانِنْسُ؞
وَاوَا يَكَنْثٜىٰ أَ رَنْسَ، «بَابُ اللَّهْ؞» سُنْ ضُٻَ، أَيُّكَنْسُ نَبَنْ ڨَمَ نٜىٰ؞ بَابُوَنِ مَيْيِنْ كِرْكِ؞
دَمَا كَسُمْبَثٜىٰنِ دَ بَاكِنْكَ، غَمَا ڧَوْنَرْكَ تَڢِے ضُوً إِنَبِے دَاطِے!
نِے ذَنْ رٜىٰرَ وَاڧَا دُواْمِنْ وَنْدَ نَكٜىٰ ڧَوْنَ غَمٜىٰدَ ڧَوْنَرْسَ غَ غُواْنَرْ إِنَبِنْسَ؞ وَنْدَ نَكٜىٰ ڧَوْنَ يَنَدَ غُواْنَرْ إِنَبِے عَڧَسَا مَيْ بَادَ أَمْڢَانِ أَغٜىٰڢٜىٰنْ تُدُ؞