8 دُواْمِنْ حَكَ سَيْ دَنْغِنَّنْ مَڢِے كُسَ يَثِرٜىٰ تَاكَلْمِنْسَ يَمِيڧَوَ بُواْوَظْ يَنَ ثٜىٰوَ «تُواْ، سَيْ كَڢَنْشِ غُواْنَرْ؞»
سَيْ مَاتَرْ طَنْعُوَنْسَ تَجٜىٰ غَبَنْسَ أَعِدُوانْ دَتَّاوَنْ، تَثِرٜىٰ تَاكَلْمَنْسَ دَغَ ڧَڢَرْسَ، تَتُواْڢَ مَسَ مِيَوْ أَ ڢُسْكَرْسَ تَثٜىٰ، ‹حَكَ ذَاعَيِ غَ مُتُمِنْدَ يَڧِ يَغِنَ غِدَنْ طَنْعُوَنْسَ دَ يَمُتُ؞›
أَ زَامَانِنْ دَا عَ إِسْرَٰٓءِيلَاوَا أَݣَويْ وَتَ أَلْعَادَا ثٜىٰوَ دُكْ وَنْدَ يَكٜىٰبَا وَنِ دَامَرْ ڢَنْسَ كُواْ سَيٜىٰنْ أَبُ، يَكَنْ ثِرٜىٰ تَاكَلْمِنْسَ يَبَا مَيْ كَرْٻَرْ دَامَرْ ڢَنْسَرْ كُواْ سَيٜىٰنْ؞ يِنْ حَكَنٜىٰ يَكَنْ تَبَّتَرْ دَ ذَنْثٜىٰنْ أَعِدُوانْ جَمَعَ؞
سَيْ بُواْوَظْ يَثٜىٰ وَشُوغَبَنِّنْ غَرِنْ دَ دُكَنْ مُتَنٜىٰنْ دَسُكٜىٰ أَوُرِنْ «يَوْ كُو شَيْدُ نٜىٰ ثٜىٰوَ نَسَيِ دُكَنْ أَبِنْدَ يَكٜىٰ نَ عٜىٰلِمٜىٰلٜىٰكْ دَ نَ كِلِيُوانْ دَ نَ مَلُوانْ دَغَ حَنُّنْ نَعُواْمِ؞