رُوتْ 4:17 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا17 سَيْ مَاتَانْدَ سُكٜىٰ مَڨُوبْتَنْتَ سُكَثٜىٰ «غَاشِ عَڧَرْشٜىٰ نَعُواْمِ تَسَامِ يَرُواْ!» سُكَسَا مَسَ سُونَ عُواْبٜىٰدْ وَنْدَ يَذَمَ بَابَنْ يٜىٰسّٜىٰ؞ شِينٜىٰ كُمَ كَكَنْ دَاوُدَ؞ Faic an caibideil |
سَيْ يَهْوٜىٰهْ يَثٜىٰ وَ سَمَٰعِيلَ «حَرْ يَوْشٜىٰ ذَاكَ ثِيغَبَدَ يِنْ بَڧِنْ ثِكِ عَكَنْ طَالُوتَ؟ نَارِغَا نَا ڧِيشِ دَ ذَمَنْ سَرْكِنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؞ يَنْذُ سَيْ كَطَوْكِ ڧَهُواْ ثِكٜىٰدَ مَنْ كٜىٰٻٜىٰوَ، كَتَڢِے غَرِنْ بَيْتَلَحْمِ وَجٜىٰنْ وَنِ مُتُمْ مَيْ سُونَ يٜىٰسّٜىٰ، غَمَا نَا ذَاٻِ طَيَ دَغَ ثِكِنْ یَیَنْسَ مَظَا يَذَمَ سَرْكِے؞»