رُوتْ 2:4 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا4 أَنَانً سَيْغَا بُواْوَظْ يَ إِسُواْ دَغَ بَيْتَلَحْمِ، يَغَيْ دَ مَاسُ غِرْبِنْ يَثٜىٰ «يَهْوٜىٰهْ يَكَسَنْثٜىٰ تَرٜىٰدَكُو!» سُكَ أَمْسَ «يَهْوٜىٰهْ يَ أَلْبَرْكَثٜىٰكَ!» Faic an caibideil |
إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا، اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ «نَنْ غَبَ، ذَاعَ سَاكٜىٰيِنْ أَمْڢَانِ دَ كَلْمُواْمِنَّنْ عَڧَسَرْ يَهُودَ دَ ثِكِنْ غَرُرُوَنْتَ، سَعَدَّ نَمَيَرْ مُسُ دَ أَلْبَرْكُنْسُ؞ « ‹بَرِ يَهْوٜىٰهْ يَسَا مَكَ أَلْبَرْكَ، يَا كَيْ وُرِنْ ذَمَنْ أَدَلْثِے، يَا كَيْ تُدُ مَيْ ڟَرْكِے!›
كَدَ بَايِ وَطَنْدَ إِيَايٜىٰنْغِجِنْسُ مَاسُبِنْ عِيسَىٰ نٜىٰ سُيِ مُسُ رَشِنْ بِيَيَّ، عَكَنْ ثٜىٰوَ سُو إِيَايٜىٰنْغِجِنْسُ یَنْعُوَنٜىٰ ثِكِنْبِے؞ أَ مَيْمَكُوانْ حَكَ، سَيْ سُڧَارَ ڧُواْڧَرِ تُنْدَيَكٜىٰ إِيَايٜىٰنْغِجِنْسُ، وَطَنْدَ سُكٜىٰ سَامُنْ أَمْڢَانِنْ عَيْكِنْسُ مَاسُبِينٜىٰ، كُمَ وَطَنْدَ عَكٜىٰڧَوْنَ؞ لَلَّيْ نٜىٰ كَكُواْيَرْ، كَكُمَيِ غَرْغَطِے عَكَنْ وَطَنَّنْ أَبُبُوَ؞
عَمَّا عِدَنْ بَاكُ دَ نِيَّ كُبَوْتَا وَ يَهْوٜىٰهْ، تُواْ يَوْ سَيْ كُذَاٻِ وَنْدَ ذَاكُ بَوْتَا مَسَ، كُواْ أَلُّواْلِنْ دَ كَاكَنِّنْكُ سُكَ بَوْتَاوَ عَڧٜىٰتَرٜىٰنْ كُواْغِنْ يُڢِرٜىٰتِسْ، كُواْ كُوَ أَلُّواْلِنْ أَمُواْرِيَاوَنْ دَ كُكٜىٰ ظَوْنٜىٰ عَڧَسَرْسُ؞ عَمَّا دَنِے دَ غِدَانَ، يَهْوٜىٰهْ نٜىٰ ذَامُ بَوْتَا مَسَ؞»
سَيْ دُكَنْ مُتَنٜىٰ تَرٜىٰدَ شُوغَبَنِّنْ دَسُكٜىٰ أَوَجٜىٰنْ شَرِيعَ عَڧُواْڢَرْ غَرِ سُكَ أَمْسَ «عِ، مُو شَيْدُ نٜىٰ؞ بَرِ يَهْوٜىٰهْ يَسَا مَثٜىٰنَّنْ دَ ذَاتَ شِغَ غِدَنْكَ يَوْ تَذَمَ كَمَرْ رَحِيلَةُ دَ لَيْعَتُ، وَطَنْدَ سُكَ ذَمَ كَاكَنِّنْ كَاكَنِّنْ غِدَنْ إِسْرَٰٓءِيلَ؞ بَرِ كُمَ كَيَلْوَتَ أَ عٜىٰڢْرَتَ، كَكُمَيِ سُونَ أَ بَيْتَلَحْمِ؞