سَعَنً يَهُودَ يَثٜىٰ وَ تَمَرْ مَاتَرْ طَنْسَ «كِكُواْمَ غِدَنْ بَابَنْكِ كِيِ ذَمَنْكِ كَمَرْ مَثٜىٰنْ دَ مِجِنْتَ يَمُتُ، حَرْ طَانَ شٜىٰلَ يَيِ غِرْمَ؞» يَا ڢَطِ حَكَ غَمَا يَنَ جِنْ ڟُواْرُواْ كَدَ شٜىٰلَ كُمَ يَمُتُ كَمَرْ يَدَّ یَنْعُوَنْسَ سُكَيِ؞ تَهَكَ تَمَرْ تَا تَڢِے تَيِ ذَمَ أَغِدَنْ بَابَنْتَ؞