رُواْمَاوَا 2:10 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا10 عَمَّا دُكْ مَيْ عَيْكَتَ نَغَرْتَا ذَيْسَامِ طَوْكَكَ دَ غِرْمَ دَ سَلَمَ دَ ڢَرْكُواْ غَ يَهُودَاوَا، سَعَنً غَ وَطَنْدَ بَا يَهُودَاوَا بَ؞ Faic an caibideil |
دَلِيلِنْ وَنَّنْ شِينٜىٰ دُواْمِنْ عَتَبَّتَرْ دَ بَنْغَسْكِيَرْكُ، كَمَرْ يَدَّ عَكَنْ ڠُودَ دَرَجَرْ ظِينَارِيَ دَ وُتَا، أَبِنْدَ يَكٜىٰ ڧَارٜىٰوَ؞ حَكَ مَا أَنَ ڠُودَ بَنْغَسْكِيَرْكُ وَدَّ تَڢِے ظِينَارِيَ دَرَجَ دُواْمِنْ بَنْغَسْكِيَرْكُ تَجَٰوُاْ مُكُ يَبُواْ دَ طَوْكَكَ دَ غِرْمَ أَ رَانَرْ دَ عِيسَىٰ أَلْمَسِيحُ ذَيْ بَيَّنَ؞
«سَبُواْدَ حَكَ، يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نَ إِسْرَٰٓءِيلَ يَثٜىٰ، ‹كُواْدَيَكٜىٰ نَيِ أَلْڧَوَرِ دَكَيْ دَ غِدَنْ مَحَيْڢِنْكَ ثٜىٰوَ ذَاكُيِ مِنِ حِدِمَ حَرْ أَبَدَا، عَمَّا يَنْذُ، إِنْجِ يَهْوٜىٰهْ، كُواْ كَطَنْ وَنَّنْ بَذَيْ يِوُ كُمَ بَ! غَمَا نَكَنْ غِرْمَمَ وَطَنْدَ سُكٜىٰ غِرْمَمَ نِے، عَمَّا وَطَنْدَ سُكٜىٰ رٜىٰنَ نِے ذَاسُ شَا وُلَڧَنْثِ؞