6 ثِكِنْ ݣُونَكِنَّنْ كُوَ مُتَنٜىٰ ذَاسُ سُواْ سُمُتُ، عَمَّا بَذَاسُ سَامُ بَ، ذَاسُيِ مَرْمَرِنْ مُتُوَ، عَمَّا مُتُوَ ذَاتَڧِ ذُوَا؞
سَيْ يَثٜىٰ مِنِ، ‹مَڟُواْ كُسَ كَكَشٜىٰنِ غَمَا إِنَ ثِكِنْ عَذَابَ مَيْ ڟَنَنِ، إِنَ كُمَ بَاكِنْ مُتُوَ؞›
مُتَنٜىٰ ذَاسُ شِغَ كُواْڠُونِّنْ دُوَڟُو سُشِغَ رَامُكَنْ ڧَسَا، سُغُدُ دَغَ ڢُشِنْ يَهْوٜىٰهْ، دَغَ كُمَ طَوْكَكَرْ دَرَجَرْسَ، سَعَدَّ يَتَاشِ يَڟُواْرَتَرْ دَ دُونِيَا؞
ضَغُواْوَرْ مُتَنٜىٰنْ مُوغُوَرْ ذُرِيَرْ نَنْ وَطَنْدَ سُكٜىٰ أَوُرَارٜىٰنْدَ نَوَرْوَڟَاسُ، ذَاسُ ڠُومَّثٜىٰ سُمُتُ مَيْمَكُوانْ سُرَايُ؞ نِے يَهْوٜىٰهْ مَيْ ضُنْدُنَا نَا ڢَطَا؞› »
وُرَرٜىٰنْ سُجَّدَ عَكَنْ تُدَّيْ نَ أَوٜىٰنْ، عِنْدَ إِسْرَٰٓءِيلَ سُكٜىٰ ذُنُوبِ، دُكْ ذَاعَ رُرُّشٜىٰسُ؞ ڧَيُواْيِ ذَاسُيِ غِرْمَ عَكَنْ بَغَدَنْسُ؞ مُتَنٜىٰ ذَاسُثٜىٰ وَمَنْيَنْ تُدَّيْ، «كُرُڢٜىٰمُ!» غَ ڧأَنَانً تُدَّيْ كُمَ، «كُڢَاطُواْ عَكَنْمُ!»
أَوَنَّنْ لُواْكَثِنٜىٰ، « ‹مُتَنٜىٰ ذَاسُثٜىٰ وَدُوَڟُو «كُڢَاطُواْ عَكَنْمُ!» ذَاسُ كُمَثٜىٰ وَتُدَّيْ «كُرُڢٜىٰمُ!» › »
سُنَ كِرَا مَنْيَنْ تُدَّيْ سُنَثٜىٰ مُسُ «كُڢَاطُواْ عَكَنْمُ كُكُمَ ٻُواْيٜىٰمُ دَغَ ڢُسْكَرْ وَنَّنْ دَيَكٜىٰ ظَوْنٜىٰ عَكُجٜىٰرَرْ مُلْكٍ دَ كُمَ دَغَ ڢُشِنْ طَنْ ضَغُوانْ؞