12 كَيْتُوانْ بَلَعِ نَڢَرْكُواْ يَا وُثٜىٰ، غَاشِ، غُدَا بِيُ سُنَ ذُوَا؞
كَيْتُوانْ بَلَعِ نَبِيُ يَوُثٜىٰ، غَا كُمَ كَيْتُوانْ بَلَعِ نَعُكُ يَنَ ذُوَا بَدَ دَطٜىٰوَبَ؞
سَعَنً نَدُوبَ، سَيْنَجِ وَتَ غَغَّڢَ وَدَّ تَكٜىٰ تَاشِ أَڟَكِيَرْ سَرَرِنْ سَمَ تَنَ كُوكَا دَ بَبَّرْ مُرْيَ، تَنَ ثٜىٰوَ «كَيْتُواْ! كَيْتُواْ! كَيْتُوانْكُ، كُو دَ كُكٜىٰ ذَمَ عَدُونِيَا، سَعَدَّ أَنْبُوسَ سَوْرَنْ ڧَهُواْنِنَّنْ دَ مَلاَىِٕكُنَّنْ عُكُ سُكٜىٰ شِرِنْ بُوسَوَ!»