رُعُيَرْ دَ عَكَيِ وَ يَحْيَى 5:3 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا3 بَابُوَنِ أَ سَمَ، كُواْ عَڧَسَا، كُواْ عَڧَرْڧَشِنْ ڧَسَا وَنْدَ يَ إِسَ يَٻَلّٜىٰ، يَبُوطٜىٰ لِتَّڢِنْ، يَكُمَ دُوبَ ثِكِنْسَ؞ Faic an caibideil |
نَكُمَجِ كُواْوَثٜىٰ حَلِتَّ أَ سَمَ دَ عَڧَسَا دَ كُمَ عَڧَرْڧَشِنْ ڧَسَا دَ ثِكِنْ تٜىٰكُ، دُكَنْ أَبُبُوَنْ دَسُكٜىٰ ثِكِنْسُ سُنَ رٜىٰرَاوَ، «يَبُواْ دَ غِرْمَ دَ طَوْكَكَ دَ إِيكُواْ، سُتَبَّتَا غَ وَنْدَ يَكٜىٰ أَ ظَوْنٜىٰ عَكُجٜىٰرَرْ مُلْكِنْسَ، دَ كُمَ غَ طَنْ ضَغُواْنَّنْ حَرْ أَبَدَا أَبَدِنْ!»