رُعُيَرْ دَ عَكَيِ وَ يَحْيَى 5:1 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا1 نَغَ نَطَطّٜىٰنْ لِتَّڢِ أَ حَنُّنْ دَامَ نَوَنَّنْ دَيَكٜىٰ ظَوْنٜىٰ عَكُجٜىٰرَرْ مُلْكٍ؞ نَطَطّٜىٰنْ لِتَّڢِنْ كُوَ يَنَدَ رُبُوتُو ثِكِ دَ وَجٜىٰ، أَنْكُمَ رُڢٜىٰشِ كَمْكَمْ دَ هَتِمَيْ بَݣَويْ؞ Faic an caibideil |
نَكُمَجِ كُواْوَثٜىٰ حَلِتَّ أَ سَمَ دَ عَڧَسَا دَ كُمَ عَڧَرْڧَشِنْ ڧَسَا دَ ثِكِنْ تٜىٰكُ، دُكَنْ أَبُبُوَنْ دَسُكٜىٰ ثِكِنْسُ سُنَ رٜىٰرَاوَ، «يَبُواْ دَ غِرْمَ دَ طَوْكَكَ دَ إِيكُواْ، سُتَبَّتَا غَ وَنْدَ يَكٜىٰ أَ ظَوْنٜىٰ عَكُجٜىٰرَرْ مُلْكِنْسَ، دَ كُمَ غَ طَنْ ضَغُواْنَّنْ حَرْ أَبَدَا أَبَدِنْ!»