رُعُيَرْ دَ عَكَيِ وَ يَحْيَى 22:9 - أَتَّوْرَتْ دَ أَنَّبَاوَا9 عَمَّا يَثٜىٰ مِنِ، «كَدَ كَيِ حَكَ! نِے أَبُواْكِنْ بَوْتَرْكُ نٜىٰ، كَيْ دَ یَنْعُوَنْكَ أَنَّبَاوَا دَ كُمَ دُكَنْ وَطَنْدَ سُكٜىٰ بِيَيَّ دَ كَلْمَرْ لِتَّڢِنَّنْ؞ كَيِ وَ اللَّهْ سُجَّدَ!» Faic an caibideil |
سَعَدَّ كُكَ طَغَ عِدُواْ كُكَ كَلِّ سَمَ، كُكَغَ رَانَ دَ وَتَ دَ تَوْرَرِ دَ دُكَنْ حَلِتُّنْ سَمَ وَطَنْدَ اللَّهْ يَشِمْڢِطَا، كُكُلَ ڢَا، كَدَ كُبَرْسُ سُجَا حَنْكَلِنْكُ حَرْ كُيِ مُسُ سُجَّدَ، كُواْ كُبَوْتَا مُسُ؞ وَطَنَّنْ أَبُبُوَ يَهْوٜىٰهْ اللَّهْ نْكُ يَبَايَرْ وَدُكَنْ سَوْرَنْ ڧَبِيلُنْ دَسُكٜىٰ كُواْعِنَ عَڧَرْڧَشِنْ سَرَرِنْ سَمَ؞
سَوْرَنْ یَنْ أَدَمْ وَطَنْدَ بَعَكَشٜىٰ دَ وَطَنَّنْ بَلَعِبَ كُوَ، بَسُ تُوبَ سُنْ رَبُ دَ أَبُبُوَنْ دَ سُكَيِ دَ حَنُّنْسُبَ؞ وَتُواْ، بَسُ دَيْنَيِ وَ أَلْجَنُ سُجَّدَبَ، بَسُ كُوَ دَيْنَ يِنْ سُجَّدَ وَغُمَكَنْ دَ عَكَيِ دَ ظِينَارِيَ، كُواْ أَظُرْڢَا، كُواْ تَغُلَّ، كُواْ دُوڟٜىٰ، كُواْ إِتَاثٜىٰبَ، وَطَنْدَ بَاسَ عِيَ غَنِ، كُواْ سُجِ، كُواْ سُيِ تَڢِيَ؞